Με το τριμμένο σου παλτό (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Με το τριμμένο σου παλτό

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Με το τριμμένο σου παλτό
από την επαρχία
να μου πουλάς κατάντησες
στις αγορές λαχεία

Σε βλέπω τώρα που περνάς
και ξέρω τον καημό σου
γιατί η καρδιά σου έλιωσε
σαν το παλιό παλτό σου

Παλικαράκι και γυρνάς
νωρίς νωρίς στο σπίτι
κι όλο τον κόσμο τον κοιτάς
μονάχα απ’ το φεγγίτη

Σε βλέπω τώρα που περνάς
και ξέρω τον καημό σου
γιατί η καρδιά σου έλιωσε
σαν το παλιό παλτό σου

Έπεσε βροχή κι αγέρας (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Έπεσε βροχή κι αγέρας

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Έπεσε βροχή κι αγέρας
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου

Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου
δίπλα μου καμιά φορά

Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα

Τα μαγικά που σου ’γραψα τραγούδια (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Τα μαγικά που σου ’γραψα τραγούδια

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Τα μαγικά που σου ’γραψα τραγούδια
κι εκείνα μου γλυκαίνουν τον καιρό
θυμίζουν πάντα τη ζωή μας την κακούργα
χρυσάφι πεταμένο στο νερό

Πες μου, όμως, ποια τραγούδια
κόσμους άλλους χτίζουνε
όταν κάποιοι που πιστεύεις
τη χαρά γκρεμίζουνε

Τα μαγικά που μου ’γραψες τραγούδια
για να δοξάσεις αίμα και ζωή
σαν ναυτικοί πεθαίνουν πάντοτε μονάχοι
στα ξένα τα λιμάνια ένα πρωί

Πες μου, όμως, ποια τραγούδια
κόσμους άλλους χτίζουνε
όταν κάποιοι που πιστεύεις
τη χαρά γκρεμίζουνε

Τις ξένες πόρτες μη χτυπάς (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Τις ξένες πόρτες μη χτυπάς

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Στις ξένες πόρτες ήρθαμε
περαστικοί ζητιάνοι
και κάποτε χτυπήσαμε
στα σπίτια π’ αγαπήσαμε
μα όλοι έχουν πεθάνει

Τις ξένες πόρτες μη χτυπάς
κι ας είν’ γιορτής ημέρα
κι αν κάποιος θα σε λυπηθεί
και σε ρωτήσει πώς και τι
τραβήξου παραπέρα

Στις ξένες πόρτες είπαμε
τον αναστεναγμό μας
μα οι άνθρωποι τις κλείσανε
και μόνες τους ανοίξανε
στον απολογισμό μας

Τις ξένες πόρτες μη χτυπάς
κι ας είν’ γιορτής ημέρα
κι αν κάποιος θα σε λυπηθεί
και σε ρωτήσει πώς και τι
τραβήξου παραπέρα

Μοναχικέ μου φίλε (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Μοναχικέ μου φίλε

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Μοναχικέ μου φίλε
του ’65 και του ’72
ποιος πλήγωσε
το χαμόγελο και την περηφάνια μας
ποιος έσκυψε
στο παράπονο και στην κατάντια μας
μοναχικέ μου φίλε
του ’65 και του ’72

Ξεχασμένε φίλε
του ’65 και του ’72
τι σου ’δωσαν
για να θυμάσαι αυτά τα χρόνια
τι κέρδισες
με τόση αγάπη με τόσα όνειρα
ξεχασμένε φίλε
του ’65 και του ’72

Μακρινέ μου φίλε
του ’65 και του ’72
πού χάθηκες
χωρίς πατρίδα χωρίς σημαία
πώς βρέθηκες
στα νυχτοπάζαρα στους πέντε δρόμους
μακρινέ μου φίλε
του ’65 και του ’72

Φεγγάρι μακρινό (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Φεγγάρι μακρινό

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Φεγγάρι μακρινό
και τόσο σκοτεινό
φεγγάρι ξεχασμένο
στα πέλαγα ριγμένο
που βλέπεις ποιοι πονάνε
και ποιοι δεν προσκυνάνε
που βλέπεις ποιοι χτυπάνε
την πόρτα την κλειστή
πώς να σ’ το πω
πώς να σ’ το πω

Φεγγάρι λαμπερό
και πάντα σιωπηλό
φεγγάρι ταξιδεύεις
τη νύχτα μάς γυρεύεις
που βλέπεις ποιοι πονάνε
και ποιοι δεν προσκυνάνε
που βλέπεις ποιοι χτυπάνε
την πόρτα την κλειστή
πώς να σ’ το πω
πώς να σ’ το πω

Καημός παλιού ρεμπέτη (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Καημός παλιού ρεμπέτη

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Σβήσανε, ρεμπέτη μου
τα φώτα στη σκηνή
έσβησε κι αυτός ο τόπος
μ’ ένα σκοπό που δεν μπορείς
ούτε να θυμηθείς

Την περηφάνια μας την παίζουν κάθε βράδυ
και τη χορεύουν σε μεγάλα μαγαζιά
και όλοι βάζουν την καρδιά μας στο σημάδι
και το μαράζι μας σε σκάρτη ζυγαριά

Τα τραγούδια που ’γραψες
τα σκέπασε χιονιάς
τα ’σβησε η αδιαφορία
και η ψευτιά, ρεμπέτη μου
ο γιος της απονιάς

Την περηφάνια μας την παίζουν κάθε βράδυ
και τη χορεύουν σε μεγάλα μαγαζιά
και όλοι βάζουν την καρδιά μας στο σημάδι
και το μαράζι μας σε σκάρτη ζυγαριά

Σβήσανε, ρεμπέτη μου
τα φώτα στη σκηνή
έσβησε κι αυτός ο τόπος
μ’ ένα σκοπό που δεν μπορείς
ούτε να θυμηθείς

Όταν μας κόψαν τα φτερά (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Όταν μας κόψαν τα φτερά

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Όταν μας κόψαν τα φτερά
είπες «αυτά είναι τυχερά
και κάποιος θα μας νιώσει»
μα έχει περάσει ο καιρός
κι ούτε καημός ούτε θεός
μας τα ’χει ξαναδώσει

Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν μπολιασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να ’μαστε προδομένοι

«Κάποτε κάποιοι ουρανοί
θα ’ναι δικοί μας», είχες πει
«και θα τους μοιραστούμε»
μα χρόνια πέρασαν πικρά
κι ούτε γι’ αστείο μια φορά
δεν ήταν να τους δούμε

Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν μπολιασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να ’μαστε προδομένοι

Τα τελευταία σήματα (Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου)

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μάνος Ελευθερίου, Τα τελευταία σήματα

Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: Ξένες πόρτες (1985)

Τα τελευταία σήματα
εκείνων που χαθήκανε
ήταν φωνές στα σύρματα
πουλιών που λαβωθήκανε
σήματα μιας κατάνυξης
και μιας χαμένης άνοιξης

Τα τελευταία σήματα
μοιάζαν σαν εμβατήριο
μα έχει η ζωή παράσιτα
κι ο αγέρας δηλητήριο
τα τελευταία σήματα
εκείνων που ήταν θύματα

Τα τελευταία σήματα
μιας νιότης που βιαζότανε
χαθήκανε στα βήματα
ενός στρατού που ερχότανε
ενός στρατού μιας μοναχής
σκοτεινιασμένης εποχής