Γιώργος Χουλιάρας, Η πάνω πόλη

Η πάνω πόλη

[Ενότητα Του μάγερα]

Το μυρωδιόφωνο έπαιζε παλιές αξέχαστες ευωδίες
Χιλιάδες παιδιά πλημμύριζαν τις σελίδες του δρόμου
Κόκκινες μπάλες σκαρφάλωναν ορμητικά τους τοίχους
Οι γειτονιές ταξίδευαν πάνω σε στρώματα βασιλικού
γαριφαλιάς παπλώματα και γινωμένα ρόδια
Σκλαβώνει ένοπλη η μνήμη την νεκρή ζωή
Φωνές, μυρίσματα, τρεχαλητά, τσιμπήματα και πάρε-δώσε
Όμως καθώς ο καιρός υφαίνει τα νομίσματά του
καθώς ο καρπός μελετά την ωρίμανσή του
και ο μοχθηρός μπακάλης καιροφυλακτεί και τρέμει
όσους ταΐζει ο μάγερας το νόστιμο φαΐ
Έτσι
χαλά η βελονιά στο παλιοΰφασμα του χρόνου
σπάει η πετονιά, το δόλωμα δεν πιάνει
σαπίζει η μαύρη η μηλιά μέσα στα παραμύθια
και μόνοι μας πια πρέπει να απαιτήσουμε
τις δικές μας μυρουδιές

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Advertisement

Γιώργος Χουλιάρας, Ο μάγερας

Ο μάγερας

[Ενότητα Του μάγερα]

Γεμάτος φαγητά ο νους του
το ένα του χέρι γύρισε κουτάλι
οπλοφόρο που ανασκαλεύει
αδυσώπητα το σκοτεινό τσουκάλι
καρυκεύοντας οξύτατα τα μάτια του
με συνταγές περίφημες
πηχτή η φασολάδα ξεπερνά
την συνωμοσία των μπαχαρικών
σκάζει στις μυρουδιές η γλώσσα του
από ωραία και τρανά φαγητά
μόσχο, ροδόνερο και θυμαράκι
στο προσκλητήριο του ποιος αργεί
όταν μαγειρεύει στο λευκό το κόκκινο
το μαγαζί του μέσα
τούτος εδώ ο μάγερας του κόσμου

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Οι μυρουδιές

Οι μυρουδιές

[Ενότητα Του μάγερα]

Μεγάλες, τεράστιες πέτρες
που ανοίγουνε θεόρατες τρύπες
στα όνειρα των ποιητών
Ωστόσο
χαραμάδες θυμίζουνε που μπάζουν
τις μυρουδιές κάτω από τις πόρτες
των μαγερειών του κόσμου

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Εκκλησίες

Εκκλησίες

[Ενότητα Πόλη γραφέων]

Από ψηλά ξετυλίγονται χειρόγραφα
λόγια στην αρχή και έπειτα κείμενα
ψηφιδωτά στην πέτρα των συμφώνων
τοιχογραφίας με φωνήεντα διαφανή
παράθυρα όπου διαθλάται το φως
εμφυσώντας ανάσες πνεύματος
όσων πιστεύουν στο αμετάβλητο
των ρημάτων που εντειχίζονται
την τύχη των υποκειμένων
αχειροποίητα προσανατολίζοντας
μια πομπή λέξεων προς τα πάνω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Γενική άποψη της πόλης

Γενική άποψη της πόλης

[Ενότητα Πόλη γραφέων]

Ένα τείχος σινικής μελάνης εγγράφει
τα άκρα στα οποία φτάνουν οι φωνές
φτερουγίζοντας από χάρτινους πύργους
καθώς ορθώνονται στα αρχαία θεμέλια
ξεχασμένων βιβλίων που τα έχουν θάψει
ζωντανά ενώ πηχτό ακόμη μέσα τους
ακατάληπτα κυλούσε το σκοτεινό υγρό
σπιλώνοντας ρυθμικά λευκές σελίδες
που, αν ήταν δυνατόν, ατσαλάκωτες
θα κυμάτιζαν παραδίδοντας αμαχητί
τους σημειοφόρους στον αναγνώστη

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Ανυπεράσπιστη πόλη

Ανυπεράσπιστη πόλη

Η γυναίκα μου δεν γεννήθηκε στο Μεσολόγγι.

Αργότερα, κατέβηκε μόνη της στο νερό
τελείως επίπεδο, χωρίς κύματα
διαρκώς έτοιμο να δεχθεί τον ήλιο
όταν τελικά αποφάσιζε να μαλακώσει
τα χρώματά του στην λιμνοθάλασσα
κοκκινίζοντας ασύστολα τις γραμμές
ενός ορίζοντα χωρίς προοπτική.

Προς τα πού να έφυγαν, όσοι σώθηκαν
βγαίνοντας από την πόλη στις αγκαλιές
των κοριτσιών της έχοντας πεθάνει
ο κουτσός ποιητής που έφερε
τόσα λεφτά για την επανάσταση;

Αργά, πριν χιλιάδες χρόνια στο Λονδίνο
βγάζοντας τα δύο σκυλιά μαζί μας
καταλάβαμε ότι ο ιστορικός θα ήταν
πολύ αυστηρότερος με τους Έλληνες
ή τουλάχιστον εμάς, αν δεν μας φιλοξενούσε.
Πληρώσαμε ακριβά τα λεφτά του Μπάιρον.

Ήταν τα χρόνια μιας άλλης επανάστασης
όπως έλεγαν στην Ελλάδα και ο άγγλος
φιλέλληνας θεωρούσε υπεύθυνους μόνον
τους απογόνους εκείνων που είχαν τότε σωθεί.

Έχω δει και εγώ από μακριά το αλάτι
να στεγνώνει περισσότερο διψασμένο
δίπλα στο νερό που αδιάφορα
εκθέτει τη γυμνή υγρασία του
στους συμπατριώτες του νεκρού ποιητή
όταν τόσο αργεί να δύσει ο ήλιος
διαγράφοντας το κενοτάφιο της αυτοκρατορίας.

Σε μια δεξίωση στην Αγγλία ο Δον Χουάν
για όσους θεωρούν αυτοβιογραφικό
κάθε ποίημα άκουσε ή του είπαν για μια γυναίκα
που αυστηρά προειδοποίησε την κόρη της:
Μην τον κοιτάς. Είναι επικίνδυνος
όταν τον κοιτάζεις.

Ζω για να σε κάνω ευτυχισμένη
δεν της είπα, γιατί, αν αυτό είναι αδύνατον
προτιμώ να είσαι δυστυχής θα έλεγαν
όσοι τους αρέσουν οι καθαρές
κουβέντες και πεθαίνουν μονολογώντας
σε μικρές, καθημερινές επαναστάσεις.

Δύσκολη ιστορία ο γάμος.
Δύσκολος ο γάμος με την ιστορία.

Η γυναίκα του Σέλεϊ, η Μαίρη, γέννησε
ένα τέρας, δικό μας.

We are all Greeks, της έλεγε ο άντρας μας
όπως ακόμη ακούω από συμπατριώτισσές του
που θα προτιμούσαν να είμαι Άγγλος.

Ο Σολωμός, χωρίς ποτέ να έχει διδάξει
σε αγγλικό σχολείο όπως ο Κάλβος,
αποφάσισε να μη γίνει ιταλός ποιητής.
Ξενοδουλεύτρα η μάνα της γλώσσας του
που αποσπάσματά της σώθηκαν
λες και υπήρξε αρχαίος συγγραφέας.

Απέναντι, οι δυο τους συντροφιά στην πλατεία
υποδέχονται τους τουρίστες στην Ζάκυνθο
που κάνουν και καμιά βουτιά
στα θολά νερά του πολιτισμού.

Θα έπρεπε να ήσουν εκεί, μου λέει
στο πανηγύρι της εξόδου τώρα
τρία μερόνυχτα πίνοντας και
με τα άλογα γυρνώντας
από ταβέρνα σε ταβέρνα ενώ μπροστά
τύμπανα παίζουν μόνον οι τσιγγάνοι.

Ήταν πόλη το Μεσολόγγι πριν γεννηθεί
ο Παλαμάς και ήταν χωριό η Αθήνα
και πρωτεύουσα του βασιλείου.
Σε μέρες δημοκρατίας πρώην διάδοχος
παντρεύτηκε πριγκιποπούλα
αμερικανικής δυναστείας και το παιδί τους
θα πρέπει να χορεύει σαν Έλληνας
όπως ο Άντονι Κουίν.

Ένας φίλος ήρθε να μας δει
στην Νέα Υόρκη όπου ζούμε
όχι πολύ μακριά από το νερό.
Αγοράζουμε ελληνικό αλάτι.
Σχεδιάζουμε κάθε χρόνο την έξοδο.

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Πρόσφυγες

Πρόσφυγες

[Ενότητα Κλασική κουζίνα]

Από την άλλη πλευρά
της φωτογραφίας γράφω για να θυμάμαι
όχι το πού και πότε αλλά ποιος

Δεν είμαι εγώ στη φωτογραφία

Τίποτε δεν μας άφησαν
να πάρουμε μαζί μας
Μόνον αυτή την φωτογραφία

Αν τη γυρίσετε από την άλλη θα με δείτε

Εσύ είσαι στη φωτογραφία, με ρωτούν
Δεν ξέρω τι να σας πω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Η οικογένεια των Ελλήνων

Λουδοβίκος των Ανωγείων & Φίλιππος Γράψας, Αϊ-Γιώργης
(τραγούδι: Μαριώ / δίσκος: Ένα γράμμα στον πατέρα μου (2003))

Η οικογένεια των Ελλήνων

[Ενότητα Κλασική κουζίνα]

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξέχασαν
τον έρωτα, τον Αϊ-Γιώργη Οιδίποδα
στο στόμα σαν θηρίο τον πατέρα του καρφώνει
την γλώσσα της μητέρας του να παντρευτεί
ελεύθερα
Ζει ο βασιλιάς, στις θάλασσες τον ψάχνει
γοργόνα ηλίθια, κόρη του και αδελφή

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξεχάστηκαν στο παρελθόν
ή που ξεμάκρυναν στην διασπορά μιας άλλης γλώσσας
μίκρυνε κι άλλο η μεγάλη πατρίδα
μπούκωσαν τους στενούς φάρυγγες αρχαία ρητά
«Παν μέτρον άριστον» τώρα ακούς
Σφίγγα ανέραστη και αναλφάβητη Παρθένος
πώς άραγε θα ’κανε παιδιά
χωρίς να αντιμιλούν

Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
που έτσι αρχίζει ακριβώς

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Σοφίας όνειρο

Σοφίας όνειρο

[Ενότητα Fast food classics (στίχοι ταχυφαγείων)]

Μες στην ανοησία κοιμούνται
και στην ανοησία πάλι ξυπνούν.

Πώς να το καταλάβουν;

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Κλειδί του Σωκράτη

Κλειδί του Σωκράτη

[Ενότητα Προσωκρατικοί]

Κανείς τους δεν αμφιβάλλει για εμένα
ενώ περιμένουν
(μήπως σας καθυστερώ;)
απαθής να καταπιώ το κώνειο
χωρίς φόβο, χωρίς καν δισταγμό

Τέτοιες στιγμές εκλιπαρούν ειρωνεία

Αφού κι εκείνοι που θα μείνουν γνωστοί
απλώς ως πρόδρομοί μου
με καταδιώκουν στα όνειρα
με παρακινούν
να βάλω τέλος στην εποχή τους
κλειδώνοντας και πετώντας ψηλά
στον αέρα το κλειδί

Ποιος θα το πιάσει όμως
πριν χαθεί
στην ματωμένη καταπακτή
από όπου ανασύρει το νεογέννητο
με το ένα της χέρι η μαμή

Αν στον αέρα δοκιμάσει
να πιάσει με αυτό το χέρι
το κλειδί

ένα από τα δύο θα πρέπει να της πέσει, νομίζω

Από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης (2005) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, Αυτό που περισσεύει

Αυτό που περισσεύει

[Ενότητα Επίγραμμα]

Στο τέλος όλα κρίνονται, του λένε.

Τη μάνα του όμως θυμάται
να τον κυνηγά μικρό
Έπειτα μέρες γιορτών
το πήγαινε έλα των μεγάλων σε δωμάτια στολισμένα
Μια εποχή που πλάταιναν οι δρόμοι
από τα έξοχα σούρτα φέρτα
των κοριτσιών στις εκδρομές
Τότε που ο κόσμος ακόμη μάθαινε γράμματα
καλλιεργώντας τα ονόματα των φυτών

Ενώ εκείνος στην πυκνή φυλλωσιά των σελίδων
όπου κρυβόταν αποκλείοντας τον ήλιο
μια φράση ανακάλυψε που τον συνεπήρε
και κύλησε μαζί της γλιστρώντας
στις αγέραστες ρυτίδες λευκής κολόνας
τυλιγμένης στο αρχαίο αμπέλι
που για να σώσει την σταφίδα του
με πολλές στροφές ζάρωσε
την ευθεία παλαιάς εθνικής οδού

Στριφογυρίζοντας ακόμη πάνω της
και όσο κινδύνευε να χαθεί
τόσο πιο κοντά της ερχόταν

Χρόνια υπόγεια πλημμυρισμένα στόματα
σε πνιγηρό αέρα αδιαφορώντας
για μια θάλασσα ανάλατη από τις βροχές
καθώς ακατανόητα απομακρύνθηκαν φίλοι
που ευλογία ή κατάρα τούς πήρε την φωνή
και λέξεις ξένες φύτρωσαν στην γλώσσα τους

Ύστερα μέρες ανιαρές, ανίατες
αναπηρίας και δόξας
Στο τέλος, του λένε, τότε όλα κρίνονται
όμως εκείνος θυμάται την αρχή
και τα καθέκαστά της

Ας ξέχασε όσα διάβασε
σε πρόσωπα ανεξίτηλα ή βιβλία
και αν έγραψε, τα όσα το ’30
η γενιά του έγραψε
κάτω από πέτρες που ανασήκωσε
σκαλίζοντας το ξεραμένο αμπέλι
αναζητώντας μία γραφή πιο υγρή
δροσερότερη από το νερό

Πού επομένως βρίσκεται, στο τέλος ή στην αρχή
αυτό που περισσεύει
και σε ποιον ανήκουν όσα θυμάμαι
τα λίγα αυτά τα λόγια

Από τη συλλογή Γράμμα (1995) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας

Γιώργος Χουλιάρας, [Ονειρεύτηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό…]

[Ενότητα Γράμμα]

Ονειρεύτηκα ένα γράμμα σου στρογγυλό
όπου χωρώ μέσα του ολόκληρος
από το κενό μηδέν του κέντρου
κυκλικά σε ίση απόσταση γύρω μου
διαβάζοντας το χωρίς τέλος μήνυμά σου
με σωσίβιο και θηλιά στον λαιμό
και ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί
πρέπει να κοιμάμαι όταν ονειρεύομαι
με μάτια που κοιτάζουν μέσα τους
τι απέμεινε που δεν αφαίρεσε η ημέρα
όταν τα βρίσκει συνεχώς ανοιχτά
αλλά απέφυγες να μου πεις
πριν εγκαταλείψεις το όνειρό μου
με την υπόσχεση ότι θα μου γράφεις
αν και ξέρεις ότι κάθε βράδυ
οι διευθύνσεις στα όνειρα αλλάζουν

Από τη συλλογή Γράμμα (1995) του Γιώργου Χουλιάρα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Χουλιάρας