Επταπύργιο
Η θύμησή σου φέρνοντας
ευτυχισμένες ώρες ανάβασης
έρχεται
τις άσχημες μέρες του χρόνου
όταν συμβάντα και πεπραγμένα
συνωθούνται στα μάτια μου
σωστή λιτανεία.
Σαν ξανάρθεις πίσω
δε θα τα βρεις
τα μεσαιωνικά δρομάκια
που μας οδήγησαν συχνά
στην ανεύρεση του εαυτού μας.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Διοικητήριο
Είμαστε τα παιδιά του νοτιά
γι’ αυτό αγαπηθήκαμε τόσο απελπισμένα,
χρώμα μας το βαθυκύανο
και ώρα μας το ξεψύχισμα της μέρας.
Είμαστε τα εφήμερα παιδιά των κάστρων
που πετούν χαρταετούς σα φυσά.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Οι φωνές των δρόμων
Τόσα χρόνια σε περίμενα
ετοιμάζοντας τον εαυτό μου,
οργανώνοντας δρομολόγια στην πάνω πόλη
μέσα σε συγκλονιστικές δύσεις,
γυρνώντας στις μυστικόπαθες εκκλησίες
τα δειλινά,
ακούγοντας τις πολύχρωμες ανταύγειες
στα πρόσωπα της Πανσελήνου.
Τόσα χρόνια αδίκως σε περίμενα.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Πηγή για τη φωτογραφία: https://greek-weather.org
Βυζαντινό παραμύθι
Όταν το χιόνι κατακτά το θερμαϊκό αμφιθέατρο
σε εξαπτέρυγους σχηματισμούς,
τότε παρακοιμώμενη στην πολύβουη πολιτεία
αναδεικνύεται αυτόνομη και αιώνια
η άνω πόλη,
πλησιάζοντας απόκοσμη
σε ενορατικές οντότητες,
υψώνοντας λευκά κεριά
σε αλλεπάλληλα μανουάλια.
Τότε διακρίνονται φανερότατες
οι οδοί
στα διαδοχικά άνω διαζώματα,
όπου κατέφευγα τρέχοντας με αγωνία
ν’ ακούσω την αληθινή ανάσα
της πόλης μου.
Τότε μετεωρίζονται ανάγλυφες
ανάμεσα σ’ ασκητικούς τρούλους
οι σεπτές οδοί πάνω στο χιόνι.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Θάλασσα της Τροιζήνας
Σαν κατηφορίζω προς τη θάλασσα
μέσα από λιτές σκιές
στους θροΐζοντες ελαιώνες
μια λάμψη ήσυχης παραφροσύνης
εγκαθιδρύεται στο νου μου.
Σε τούτη την άνυδρη
προέκταση της Αττικής
σ’ αναζητώ ανώφελα
στα ηχηρά βότσαλα
με επιμονή μέλισσας,
μέντας και θυμαριού.
Μικρή αναζήτηση,
θύμηση άλλης ζωής.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Στάση Αναλήψεως
Όταν άφηνες το Καλαμαρί
τα δειλινά
κάθε μέρα την ίδια ώρα
ανάμεσα στις κάτασπρες ακακίες
τα μάτια σου φάνταζαν πελώρια
σαν άνθη μανόλιας.
Όμως τούτη την ομορφιά σου
ο νους μου μόνον την είχε πλάσει∙
ήσουν σκληρή σα μαύρος όνυχας.
Από τη συλλογή Οι φωνές των δρόμων (1971) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Οι ερασταί της Γεωργίου
Γνωρίζεις πόσο είναι δύσκολο
να ζεις την αγάπη σου
σε τούτους τους δρόμους
όπου βασιλεύει η ποίηση.
Τα δειλινά συνηθίζαμε
ν’ ανταμώνουμε
στον κόκκινο ορίζοντα
στο τέρμα βαθύσκιων παρόδων
που βλέπουν στη θάλασσα∙
τα βήματά μας σφυρηλάτησαν
την αγάπη μας
σ’ ένα μακρύ δρόμο
δεκαεπτά στάσεων,
έτσι που η λεωφόρος των Εξοχών
και η αγάπη μας
ήταν ταυτόσημα
στο νου μου.
Τώρα πια γυρνούν έξω από εποχές
έρημοι κήποι,
σκιές που μακραίνουν το σούρουπο
στο κάλεσμα αγαπημένου προσώπου,
που έγινε είδωλο
τον καιρό που ξήλωσαν τα τραμ.
Από τη συλλογή Ερημιά (1988) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Μικρασιατική ελεγεία
Χρόνια κατηφορίζουν οι Μικρασιάτες
απ’ την παλιά πόλη
κι εγώ με τον εξάδελφό μου τον Ανδρόνικο
τρελή φλέβα της γενιάς μας
λέω να τρέξουμε σ’ ασέλωτα άλογα
στην φωτερή αμμούδα του Σαμαντάκ.
Ο Λίβανος θα φέγγει ασημένιος
σπάνιοι μαργαρίτες τα σύγνεφα
γράφοντας το όνομα του Λίβα
στις αργυρές ανταύγειες της άμμος
γκρεμίζοντας με στεντόρεια γέλια
μυθικά απομεσήμερα και κάστρα
απέναντι στην Κύπρο
φεύγοντας με την αύρα
στις Σιδηρές Πύλες της Κιλικίας.
Χρόνια κατηφορίζουν από τον δρόμο μου
οι Μικρασιάτες της παλιάς πόλης
ατέλειωτα χρόνια
Κι εγώ σκέφτομαι πότε θα πετάξω
με τον Ανδρόνικο το λάγνο γενάκι
στις ακτές της Ασίας
Κι εκείνος τόσα χρόνια ακίνητος
να κοιτά μ’ ακόρεστα μάτια
θυμάμαι την Ανατολή
Από τη συλλογή Ερημιά (1988) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Απερισκεψία
Έχω το δικαίωμα να πεθάνω
να διαθέσω τη ζωή μου όπως θέλω
έγραψε την τελευταία στιγμή
κι ευθύς το ωραίο του κεφάλι
έγειρε ήσυχα στον αιώνιο ύπνο
Έτσι από ονειροπόληση συγκεχυμένη έρμαιος,
και από αισθήματα απροσάρμοστα αυτοκτόνησε
το λάθος του ήταν πως δεν άφησε
ένα μνημείο λόγου, έργο αξίας
που τη θύμησή του να διαιωνίζει
στους ερχόμενους, για λίγο τουλάχιστον.
Για μια στιγμή απασχόλησε τους γύρω του
και μονομιάς εχάθη
ένα ανεπίστρεπτο μικρό συμβάν
Σημείωση του ποιητή στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου: Το ποίημα «Απερισκεψία» στη μνήμη τού ποιητή Φαίδωνα Πολίτη-Ιωαννίδη.
Από τη συλλογή Ερημιά (1988) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Κοσμοδρόμιο
Όσο περνούν τα χρόνια μακριά
τόσο πιο πολύ συγκατανεύω
στη δύναμη της μακρινής ματιάς
Κι όσο πυκνώνουν οι αναχωρήσεις
τόσο αποκτά περισσότερη σημασία
ο ερχομός σου
απροσδιόριστος στην αναζήτηση.
Ετούτη η ώρα ας μη τελειώσει ποτέ
άρωμα από τον κήπο της Εδέμ που χάθηκε
καθηλώνοντάς με στο χρόνο
καθώς οι αμίλητοι κόσμοι από τα μάτια σου
ανιχνεύουν ουράνιες εντυπώσεις
από ένα μακρύ καραβάνι γράμματα
ψάχνουν το μέτρο της ανταπόκρισης
πάνω στα λιπόθυμα πρόσωπά μας.
Από τη συλλογή Ερημιά (1988) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Οι παλιατζήδες
Μες στο μουντό απόγευμα πέρασαν και φώναξαν
οι παλιατζήδες
σε κλίμακες φωνές και αποχρώσεις
μακρόσυρτοι ανατολίτες ψάλτες
τις ώρες της μοναξιάς
θέλοντας ν’ αγοράσουν
Έτσι η ψυχή μου πουλήθηκε χωρίς ασήμι
πήρε το κατόπι τους γυρολόγους
κι όμοια μαζί τους ήχησε η φωνή της
πουλί που δε φροντίζει για το αύριο
αγόρασε κάστρα και σύννεφα
αλήτεψε αρματωμένη σε δρόμους και ουρανούς
όλα τα καλοκαίρια
Ε, παλιατζήδες
άρχοντες του τέλους κάθε ιστορίας
του χρόνου απολογητές
ψυχροί εκτιμητές της ποίησης
κάποτε στη σωστή τιμή
τα ποιήματα του πολεμιστή της στράτας
ποιητή της ερημιάς, διαλαλήστε
Από τη συλλογή Ερημιά (1988) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Τριαντάφυλλο στο στήθος
Εξιχνιάζοντας τα μεστά μου χρόνια
έλξεις μυστηριακές σε μιαν άγνωστη πόλη
που με ανέδειξε ποιητή καστροφύλακα
σε σπίτια σαγηνευτικά αμίλητα
που κρυφός χρυσός φέγγει ένδον
το τελευταίο φως σε θάλασσες από καθρέφτη
στον δικό σου μυστικό όρμο σταμάτησα
κρυφή αίγλη της μοναξιάς
που την παρουσία σου ξάφνου υποπτεύθηκα
δίπλα στην μελαγχολία της Μεσογείου
γι’ αυτό σε αναζήτησα
Ποτέ δεν είναι αργά
για μια πόλη που σιωπά
πάνω σε αρχαίες γνωριμίες
καθώς δεν σε συνάντησα
παρά σε μαρμάρινες αγορές
κοντά σε αποχωρισμούς ερωτικών συμπλεγμάτων
και τόπους αναμονής
μπρος σε φωτεινό σκοτάδι από σκέψεις
μέλη που τείνονται πελεκητά
σ’ ένα τελευταίο άφημα
μάτια γελαστά
στήθος που δονείται από πάθος
μέσα από δαντέλες
αιμάτινο τριαντάφυλλο στον κόρφο σου
ενωμένη ευωδιά με το κορμί
χείλη μισάνοιχτα
πηγή πόθου και γλυκού λόγου
που ετοιμάζεται να φύγει στην ποίηση
πολύ σε αγαπώ
Από τη συλλογή Σαμπάλα (1989) του Μάριου Μαρίνου Χαραλάμπους
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 