Μαρία Πισιώτη, Μέρες Αγάπης

[Ενότητα IV]

Μέρες Αγάπης

Παραμονές Χριστουγέννων και οι μάγοι φέτος
δώρισαν στο κοριτσάκι
μια αρωματική ξύλινη μπάλα,
ένα διακοσμητικό κερί
κι έναν κόκκινο αναπτήρα
– για τις δύσκολες νύχτες! – της ψιθύρισαν.
Το κοριτσάκι ευχαρίστησε και τα φύλαξε όσο
καλύτερα μπορούσε στην κουρελιασμένη κάπα της.
Παραμονή πρωτοχρονιάς και η νύχτα θύμιζε μέρα.
Τα αρωματικά φλούδια της μπάλας, κομμάτι το κομμάτι,
καίγονται στη φλόγα του διακοσμητικού κεριού
αποκαλύπτοντας θησαυρούς της θάλασσας.
Ταξίδια μακρινά σε τόπους όλο φως,
όνειρα και θαλπωρή κι ένα κέρινο χαμόγελο
να υποδέχεται το Νέο Χρόνο!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008) της Μαρίας Πισιώτη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Πισιώτη

Advertisements

Μαρία Πισιώτη, Τ’ αποτσίγαρα

Τ’ αποτσίγαρα

Σκέψεις καπνισμένες
πάνω στο τασάκι
σιωπούν.
Λόγια παλεύουν
να γεμίσουν το κενό,
να σβήσουν την αγωνία.
Μέσα απ’ την καύτρα τους
ανέγγιχτος γλιστρά ο χρόνος
συλλέγοντας αρώματα
που ασφυκτιούν απελπισμένα
μέσα στο τασάκι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001) της Μαρίας Πισιώτη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Πισιώτη

Μαρία Πισιώτη, Ο πίνακας

Ο πίνακας

Τέσσερις τοίχοι
Πνοή ριγμένη στη σκόνη,
στη βοή.
Στο κρεμαστό δάσος
τα φύλλα αργοσαλεύουν.
Ο αγέρας χαϊδεύει απαλά
τη μοναξιά.
Αχόρταγα πίνει τη δροσιά,
το πεντοβόλημά του,
Οι τέσσερις τοίχοι
πνίγονται στη σκόνη.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001) της Μαρίας Πισιώτη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Πισιώτη

Μαρία Πισιώτη, Μελαγχολία

Μελαγχολία

Συννεφόσκεπη η καρδιά μου
πνίγεται στην ομίχλη της πλήξης,
της ανίας και της απογοήτευσης.
Τα όριά μου εξανεμίζονται
μπρος στην αδιαφορία.
Στο φουρτουνιασμένο μυαλό μου
ένα ρήμα κυριαρχεί.
Να φύγω.

Το κεφάλι μου βαρύ.
Τα μάτια μου καίνε.
Κύματα οργής γίνονται
στάλες βροχής.
Ξεσπώ.

Η κούραση σκιάζει
την ψυχή μου.
Τίποτε δε μ’ αγγίζει.
Τίποτε δε μ’ ευχαριστεί.
Τα μάτια μου κλείνουν.
Κουράστηκα.

Ώρα να φύγω.
Έστω μέσα απ’ το όνειρο.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001) της Μαρίας Πισιώτη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Πισιώτη

Μαρία Πισιώτη, Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου

Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου

Ανέγγιχτος διαθλάται
στις αισθήσεις
στη μνήμη
στη ρυτίδα

Επάνω του τα έντομα
ακουμπούν
γνώση
πάθη
φοβίες

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001) της Μαρίας Πισιώτη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Πισιώτη