Νίκος Μυλόπουλος, Μετά όλα καλά θα πάνε (III)

Σταύρος Κουγιουμτζής, Όλα καλά
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Στα ψηλά τα παραθύρια (1975))

[Ενότητα Μετά όλα καλά θα πάνε]

III

Σκεφτόμουν τη γυναίκα που βαθιά ερωτεύθηκα
Τους δικούς μου που χάθηκαν τόσο αναίτια
Τις φωτογραφίες που ζωντάνευαν παιδικά κατορθώματα
Πόσο να έμενα κρυμμένος μες στα σκεπάσματα
Κάτι φύσηξε στην ψυχή μου∙ είπα θα ’ναι ο άνεμος
Σηκώθηκα με λαχτάρα προς τις γρίλιες χειρονομώντας
Είδα μόνο κάτι γκρίζους καπνούς στον ορίζοντα
«Όχι δεν πρόκειται αυτοί να ξανάρθουν»
Κι αυτή η εικόνα είναι τόσο μάταιη
Που αν και επαναλαμβάνεται βασανιστικά κάθε νύχτα
Βγαίνω έξαλλος στους δρόμους και τους ψάχνω.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Κυκλάμινα λήθης (II)

Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Το κυκλάμινο
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1974))

[Ενότητα Κυκλάμινα λήθης]

II

Θυμάμαι τα άβαφα λόγια
Που ανάμεσα σε δροσάτα φιλιά
Πρόσφεραν στα οράματα νερό κι ελπίδα
Τους υπαίθριους πωλητές μιας καινούργιας ζωής
Την κουβέντα στα χείλη που έγινε λόγος
Ένα βλέμμα δενδρόφυτο, ερχομός και σκιά
Και μια φτώχεια λαχτάρα
Του Θεού να γιατρέψει τα χέρια.

Θυμάμαι ακόμα στη γειτονιά
Μια πετρούλα μικρή
Που αργότερα άλλαξε φύλο
Κι έγινε βράχος

Θυμάμαι αυτούς που χάθηκαν.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III)

[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]

III

Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους
Μας επέτρεπαν να γράφουμε πάνω τους
Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω
Που δεν θα ’φτανε μια ολόκληρη νύχτα
Και ξέρω πως αύριο πρωί θα ονειρευτώ
Τους πέντε δρόμους που ούτε αριθμοί δεν υπάρχουν
Κι όλοι οι φίλοι άλλαξαν δουλειά, γίνανε ψαράδες
Άλλος καμάκι, άλλος φανό μάς κυνηγούν
Και πάλι γλιτώνουμε την τελευταία στιγμή
Μισόπνιχτοι μες στων εχθρών τα δίχτυα
Καιρός να πάμε στη γριά
Που στα νιάτα της τη φωνάζανε Κίρκη
Εσύ καρίνα, εγώ κουπί
Θάλασσα είναι θα περάσει.

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση (III)

Γιώργος Σεφέρης & Μίκης Θεοδωράκης, Άρνηση
(Ανατολικό Βερολίνο, 1987 / τραγούδι: Μίκης Θεοδωράκης, Σοφία Μιχαηλίδου & Θανάσης Μωραΐτης)

[Ενότητα Η μικρή και η μεγάλη συμπόρευση]

III

Τι κι αν τα βήματα δεν ήτανε σωστά;
Όλοι φτάσανε κάπου.
Ύστερα φύσηξε άστατα
Σβήνοντας μονομιάς όλα τα χρώματα.
Μόνο το χώμα βάραινε αναλλοίωτο
Κι οι εικασίες…
Κι εμείς αρχίσαμε να το κοιτάμε
Ελπίζοντας μάταια να βρούμε
Όλα εκείνα τα χνάρια
Που κάποτε νομίζαμε
Πως έχουμε χαράξει
Όμως το χώμα
Τύπωνε αδιάφορο τα καινούργια.

Πώς χύθηκε ολόκληρη η ζωή
Από μια τόσο μικρή κλειδαρότρυπα;

Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Τα πόδια

Τα πόδια

Όντα παράξενα
Μονάχα πόδια
Πόδια που έρχονται
Πόδια που φεύγουν
Κίνηση βασανιστική
Αργή, μαρμαρωμένη
Δίχως τα χέρια της αγκαλιάς
Δίχως τα χείλια της αγωνίας.

Πόδια, πια, απέμειναν οι άνθρωποι.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Σώμα και άρωμα

Σώμα και άρωμα

Σώμα και άρωμα υπαινιγμός
Τακούνια κρύσταλλα.
Βγαλμένα ρούχα…
Ακολουθώντας θαμπούς λεκέδες
Πάνω στο χιονισμένο σου φόρεμα
Ανταμώνω ένα πουλί.
Που κάποιοι ονόμασαν λαγνεία
Να σέρνει μόνο τη σιωπή
Κι ευθύς αναδύομαι κουρσευτής
Στις χαμηλές πεδιάδες των μερισμάτων σου.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Ούτε κι απόψε

Ούτε κι απόψε

Ούτε κι απόψε φύσηξε φως.
Η θάλασσα βαδίζει μόνη
Στο δρόμο της επιστροφής
Μαχαιρωμένη.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Οι λέξεις

Σάββας Σάββα & Βάσος Βενιζέλος, Η απουσία σου
(τραγούδι: Λία Βίσση / δίσκος: Στης νύχτας την ανάσα (2001))

Οι λέξεις

Τ’ αποτυπώματά σου παντού
Πάνω στη νύχτα.

Μισάνοιχτη η ζωή
Ποτίζει βασανιστικά
Την απουσία σου.

Κι οι λέξεις …
Αμέτρητες μικρές ερωμένες
Που σκοτώνουν αλύπητα
Σαν τις χαϊδέψεις.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Μελωδίες

Μελωδίες

Φυσώντας καπνό
Τις σκέψεις μακριά
Ρυθμίζω του κορμιού σου το κύμα
Που μικροφωνίζει.

Απ’ το φεγγίτη τρέχουν γέλια
Κι άγρια βογκητά
Κατακλυσμός.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Η μετακόμιση

Ανδρέας Μικρούτσικος, Μετακόμιση
(τραγούδι: Σοφία Βόσσου / δίσκος: Με χίλιες στροφές (1987))

Η μετακόμιση

Βάσταγε χρόνια η μετακόμιση.
Άλλαζα ύψος, βάρος, γειτονιές
Ρούχα, κλειδιά, γυναίκες
Κρατούσα την ίδια περίπου ταυτότητα
Τα ίδια δάχτυλα
Χωρίς δαχτυλίδια.

Τα σώματα θύμιζαν σκάλες.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Εξίμισι

Εξίμισι

Έβγαζες τα γάντια να μ’ αγγίξεις
Έβγαζα τα χέρια να σ’ αισθανθώ.

Στο βάζο τα λουλούδια
Άρχιζαν να δείχνουν εξίμισι.

Από τη συλλογή Δυο παράθυρα με κιμωλία (2005) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Όσο χιόνι απέμεινε

Όσο χιόνι απέμεινε

Μη χαϊδεύεις τη λάμψη
Θα μας δουν.
Μη φοβάσαι διάφανη
Κανένας δε βλέπει τις σκιές.
Μόνο σφίξε μου τα δάχτυλα
Μη κυλήσει ανάμεσά τους
Όσο χιόνι απέμεινε.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Θηλυκότητα

Θηλυκότητα

Δυο ρόμβοι αγέρα
Χωρίζουν τα χέρια
Απ’ τη μέση σου.
Μα ο πιο αιθέριος
Χαϊδεύει πάντα τους μηρούς σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος

Νίκος Μυλόπουλος, Θαύμα

Θαύμα

Εσύ που σβήνεις σαν καπνός
Σαν το περπάτημα στο χρόνο
Ξεκλείδωσέ με, άοπλο.
Αιρετικός στα φουγάρα των ματιών σου
Μοσχοκάρφι στη θλίψη σου.
Τ’ ακροδάχτυλα
Σκοτώνουν στο πιάνο το θάνατο.
Ροδοπέταλα σκαλώνουν
Στ’ άτριφτα όνειρά μας.
Οι αγκαλιές μας πάλι
Μονοπάτια σκορπισμένα στα τέσσερα.
Πόσα τραγούδια επιτέλους
Χωράει ένα δάκρυ σου.

Από τη συλλογή Παράκτιος πια ο έρωτας (2002) του Νίκου Μυλόπουλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Μυλόπουλος