Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χρώματα

Χρώματα

[Ενότητα Διαδρομή]

Εικόνα που επανέρχεται από τα παλιά:
ψηλός κι αρρενωπός.
Μου είχε δείξει ερωτικό ενδιαφέρον,
όμως ύστερα χαθήκαμε.
Είναι άνοιξη
κι είμαι στην εφηβεία μου.
Στέκεται όρθιος στο απέναντι μπαλκόνι.
Αλλάζοντας λίγο τη στάση του,
το είδωλό του καμαρώνει
στο μεγάλο τζάμι της μπαλκονόπορτας,
που λειτουργεί σαν καθρέφτης.
Άραγε πόσοι άλλοι τον βλέπουν
από τα γύρω μπαλκόνια.
Είναι άνοιξη, τα χρώματα γητεύουν με τον παροξυσμό τους.
Η φαντασμαγορία, οι διακυμάνσεις, η πολυπλοκότητα,
τα μυστήρια της εφηβείας μου
μόλις αρχίζουν.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τρανές αλήθειες

Τρανές αλήθειες

[Ενότητα Το παράπονο]

Σκλαβώθηκα από την άφθαρτη ανάμνησή σου.
Μοιάζει με ακατανίκητη θρησκεία
που ριζώνει και βαθαίνει,
με αρχέγονο μύθο που φωτίζει τρανές αλήθειες.

Είμαι υπόδουλη στην άφθαρτη ανάμνησή σου –
σε ό,τι συναποτελεί τον μύθο σου,
στην παραδεισένια φαντασμαγορία
που έφερες στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το σπάνιο

Το σπάνιο

[Ενότητα Διαδρομή]

Το βλέμμα του την έλουσε
με τόσο έντονο πάθος
που έφτανε στα όρια του δέους.
Δέος από τον φόβο, την αγωνία του
μήπως δεν την κατέχει,
δεν του παραδοθεί ολοκληρωτικά.

Είναι σπάνιο το απόλυτο πάθος,
η απόλυτη αγάπη,
ώστε διαστέλλεται
σ’ έναν κόσμο μαγεμένο, μυθικό,
αυτόκλητα μυθικό.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τι να αποκομίσω

Τι να αποκομίσω

[Ενότητα Διαδρομή]

Στη Βίκυ Παπαπροδρόμου

Στο μαράζι της ήττας, της ματαίωσης κι αποτυχίας
βασίζονται τα ποιήματά σου.
Όμως τι να αποκομίσω από τον πόνο σου,
η άρτια τεχνική σου δεν αρκεί.
Διολισθαίνεις σε βερμπαλισμούς και ρητορείες.

Το μαράζι της ήττας κι αποτυχίας
είναι μαρτύριο, πτώση από γκρεμό,
σακάτεμα, γδάρσιμο ψυχής.

Το μαρτύριο δεν ρητορεύει.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα

Τα ποδήλατα

[Ενότητα Διαδρομή]

Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται
μόνο πίσω από τις βάρκες,
τρέχουν και κρύβονται στα δάση.
Όταν γυρίζουν, μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.
Οδηγούν με ορμή κι ευελιξία,
με χαλαρωμένα, φωτεινά πρόσωπα και σώματα.

Οι ερωτευμένοι ξεφεύγουν από κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον ανθό της ηλικίας

Στον ανθό της ηλικίας

[Ενότητα Το παράπονο]

Στον Κώστα Ριζάκη

Στον διάδρομο του νοσοκομείου
από ένα μεγάλο ανοικτό παράθυρο
βλέπω τη μέρα να γλυκοχαράζει.
Μέσα στη δροσιά της φθινοπωρινής νύχτας
το σκοτάδι διαλύεται στο φως.
Οι θόρυβοι που έρχονται από τον δρόμο
υπενθυμίζουν τον ακατάλυτο παλμό της ζωής.
Βογγητά πόνου ακούγονται από τα δωμάτια.
Νιάτα στον ανθό της ηλικίας τους
βασανιστικά παραδίνονται στον θάνατο.

Ληστρικός μακελλάρης ο θάνατος.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπονδή

Σπονδή

[Ενότητα Διαδρομή]

Στεκόταν στο μπαρ
κι όταν την είδε να προβάλλει από την πόρτα
με μια γρήγορη κίνηση έσιαξε
τα μαλλιά και το πουκάμισό του.
Από αυθόρμητο ζήλο το έκανε,
να είναι περιποιημένος,
σε λίγο θα άρχιζε να τη φλερτάρει.
Σαν μια υπέροχη σπονδή στον ερωτισμό, στην αφροδισία,
της φάνηκε η κίνησή του,
κι ήταν για χάρη της.
Κατακλυσμιαίο το κύμα της αφροδισίας
που τους αγκάλιασε.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπίθα

Σπίθα

[Ενότητα Το παράπονο]

Αν και καταπονημένη από την αρρώστια,
όταν τελείωσε με τις ακτινοβολίες
που έπρεπε να υποβληθεί στην κλινική,
πήγαμε στην παραλία για καφέ.
Σαν από άμυνα,
για να διατηρεί τη σπίθα της ζωής μέσα της,
γύρισε τη συζήτηση στο αίνιγμα του έρωτα,
με αναφορές σε δυνατές εμπειρίες της.

Με την αρρώστια ύπουλα να σπάζει,
να κομματιάζει και να λεηλατεί,
σαν από άμυνα, για τη σπίθα της ζωής μέσα της,
αποζήτησε τη θαλπωρή της ηλιόλουστης παραλίας
και την καταλυτική δύναμη του έρωτα.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σινιάλο

Σινιάλο

[Ενότητα Διαδρομή]

Θηλιά το σινιάλο του θανάτου,
ασφυκτικό το πείσμα του.
Σαν τον κακούργο έρχεται απρόσκλητα,
χαρακιές κι εγκοπές αφήνει στο σώμα.

Αναλαμβάνει τη μέθοδο
της κατακρεούργησης.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαρώνει

Σαρώνει

[Ενότητα Διαδρομή]

Τις δολιότητες και τις ψευτιές σας
τι να τις κάνω.
Στους κύκλους σας η ακεραιότητα παραγκωνίζεται,
είναι ψιλά γράμματα.
Στους δύσκολους κύκλους σας
η σταθερή αξία που σαρώνει είναι η δύναμη,
ως εξουσία, μεγαλεία κι επιρροή.
Μόνο στη δύναμη υποκλίνεστε,
όλα τα άλλα υποκρισίες.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν οπτασία

Σαν οπτασία

[Ενότητα Διαδρομή]

Ευθυτενής και με ζωηρό βήμα
περπατούσες στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ’ έναν άνδρα.
Σαν είδωλο κι οπτασία περπατούσες μέσα στη νύχτα.
Από το βλέμμα μου δεν σ’ άφησα
μέχρι που έστριψες σ’ ένα στενό.
Καλοτύχισα τον εαυτό μου –
με αγαπάς κι η ζωή χαρμόσυνα διαστέλλεται.

Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ’ έναν άνδρα.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν ηλιαχτίδα

Σαν ηλιαχτίδα

[Ενότητα Διαδρομή]

Ήταν ευδιάθετη
και δεν δίστασε να μου εκφράσει την αιτία:
«Στον δρόμο τυχαία έπεσα επάνω του.
Η ερωτική ιστορία μας παλιά
και με διακυμάνσεις μέσα στον χρόνο.
Με χαιρέτισε φιλώντας τρυφερά κι απαλά τα χείλη μου.
Εγκάρδιος, προσηνής,
αλλά και κάπως πτοημένος
από μοναξιά κι αντιξοότητες.
Επιβεβαίωνε τον ανδρισμό του
που τον άφησα να με φιλήσει στο στόμα.
Με είχε ανάγκη, του έδινα μια ανάσα ζωής.

Κι όπως στεκόμασταν,
πάλι μ’ απαλό φιλί στα χείλη μ’ αποχαιρέτησε.
Οι δρόμοι μας χώριζαν.

Σαν ηλιαχτίδα που θωπεύει
–που κράτησα κι αποθαύμασα–
η ανέλπιστη τρυφερότητά του.»

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ραντεβού

Ραντεβού

[Ενότητα Διαδρομή]

Τι πιο πολύ να εισπράξω.

Στεκόσουν στα σκαλοπάτια
έξω από το γραφείο σου.
Λιώμα ήσουν από την αγωνία της αναμονής.
Πέθαινες αν τυχόν και δεν ερχόμουν στο ραντεβού.
Τι πιο πολύ να εισπράξω
από την έλευση της χαράς.
Αφηνιασμένοι ήμασταν να σμίξουμε.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλανεύει

Πλανεύει

[Ενότητα Διαδρομή]

Στην αφή γυρεύει να περάσει η αγάπη.
Μέσα από την αφή
να πυρώσει, να ολοκληρωθεί.
Είναι η κορωνίδα των αισθήσεων,
πλανεύει νου και σκέψη.
Αφή κι έρωτας συνταυτίζονται.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα