Παναγιώτης Μαυρίδης, Λόγος τέταρτος (ΛΑ, ΛΒ)

Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Κουβέντα με ένα λουλούδι
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1974))

Λόγος τέταρτος

[Ενότητα Λόγος τέταρτος]

ΛΑ

Του εξαδάχτυλου εχθρού
η δολερή σαΐτα
στα δύο στήθια ανάμεσα
καρφώθηκε, στο στέρνο∙
τρεμούλιασαν τα δάχτυλα
σπαρτάρησε το σώμα
κόκκινα αγριολούλουδα
φυτρώσανε στη χλόη.

ΛΒ

Σπασμός θανάτου πτύχωσε
την καρπερή κοιλιά∙
χλωμή με μάτια πέτρινα
ακούμπησε στο βράχο∙
στην ξεπλυμένη απ’ τη βροχή
γκριζόλευκη επιφάνεια
τρία σημάδια εξορκισμού χαράχθηκαν με δέος.

Από τη συλλογή Επτά λόγοι ασύγχρονοι, δοξαστικοί και θρηνώδεις (2004) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Advertisement

Παναγιώτης Μαυρίδης, Λόγος τρίτος (ΚΑ)

Κώστας Τουρνάς, Πάλι σ’ εκείνη (δίσκος: Δεν λέει (1996))

Λόγος τρίτος

[Ενότητα Λόγος τρίτος (Έρως)]

ΚΑ

Οι αντιλόπες σκιάζονται∙
μ’ αυτός δεν τις τοξεύει∙
τα δάχτυλα χαλάρωσαν
ηρέμησε η χορδή∙
ξεθύμανε το μένος του
στο τρυφερό τους βλέμμα∙
η σκέψη γοργοφτέρουγη
σ’ εκείνην ταξιδεύει.

Από τη συλλογή Επτά λόγοι ασύγχρονοι, δοξαστικοί και θρηνώδεις (2004) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Λόγος δεύτερος (IΑ)

Λόγος δεύτερος

[Ενότητα Λόγος δεύτερος (Γνώση)]

IΑ

Πέτρα αχάρακτη πλατιά,
γέννημα τ’ ουρανού,
της γης θεμέλιο
γέλιο και θρήνος∙
δάκρυ βροχής, δροσοσταλίδα
στη λεία επιφάνεια λαμπυρίζουν
πριν των θεών το μάτι φωτερό προβάλει
πριν απλωθούν μακρόσυρτες σκιές.

Από τη συλλογή Επτά λόγοι ασύγχρονοι, δοξαστικοί και θρηνώδεις (2004) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Λόγος πρώτος (I)

Λόγος πρώτος

[Ενότητα Λόγος πρώτος (Όντα)]

I

Δυναστική αυταρχική αγάπη,
άγος δυσβάσταχτο,
το βάθεμα ρηχαίνεις του μυαλού,
των φτερωμένων λογισμών παγίδα∙
σαν άμμος κινουμένη καταπίνεις∙
ηνία άθραυστα κρατάς,
λάστιχα τανυσμένα
αντιστρεπτής θυσίας κεντρομόλα δύναμη.

Από τη συλλογή Επτά λόγοι ασύγχρονοι, δοξαστικοί και θρηνώδεις (2004) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Λόγος πρώτος (Α)

Λόγος πρώτος

[Ενότητα Λόγος πρώτος (Όντα)]

Α

Ακτινοβόλα κάτοπτρα ασίγαστης φωτιάς,
πύρινοι τύποι
πρωτοψυχών γεννήτρες
του όντος τη συνείδηση μορφώνουν.
Σκιές παρθένου δάσους,
τρόμου σαγήνη
δυσδιάκριτων τεράτων βρυχηθμοί
της γνώσης το υπόβαθρο λαξεύουν

Από τη συλλογή Επτά λόγοι ασύγχρονοι, δοξαστικοί και θρηνώδεις (2004) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Μια ψευδαίσθηση και δύο όνειρα

Μια ψευδαίσθηση και δύο όνειρα

1

Στην Ινδία ή κάπου αλλού,
αόριστα θυμάμαι,
πραγματικότητα σαν όνειρο,
όνειρο σαν πραγματικότητα.

«Πόση από τη ζωή μας είναι αληθινή;»
η φωνή σου μακρινή ηχώ,
κραδασμός αγωνίας,
απορία που δεν ζητά απόκριση.

Από τη συλλογή Επτά πλαστά προσωπεία του έψιλον (1991) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, [Η επιθυμία παίζει κρυφτό…]

Τερμίτες & Γιάννης Σπυρόπουλος, Πόσο σε θέλω
(τραγούδι: Τερμίτες / δίσκος: Τσιμεντένιο κονσέρτο (1987))

II

1

Η επιθυμία παίζει κρυφτό
με τα φυλλώματα της πικροδάφνης∙
τα δάκτυλα σε απόσταση ανατριχίλας,
το αίμα αφουγκράζεται αίμα∙
γαλάζιες λεπτές γραμμώσεις
στα κοιλώματα του λαιμού,
στους κροτάφους.

Το χρώμα επιμένει,
ενάντια στην ομίχλη των χρόνων
το χρώμα κυριαρχεί
στην ασαφή εικόνα της μνήμης∙
γαλάζιο με σπινθηρισμούς
διάφανου σμαραγδιού,
αχυρένιο με ανταύγειες σεληναχτίδων.

Από τη συλλογή Επτά πλαστά προσωπεία του έψιλον (1991) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Ένα ταξίδι και επτά νόστοι

Ένα ταξίδι και επτά νόστοι

1

Στην απροσδόκητη στιγμή της αναχώρησης,
ανέτοιμοι να βρεθούμε∙
ενδοσκόποι μύχιων πόθων,
ευτελείς ερωμένοι του εαυτού μας.

Οι νεκροί εραστές θα εξεγερθούν
να μεμφθούν σιωπηλά
την μικρότητα των σάρκινων ειδώλων,
να θερίσουν με αέρινα χέρια
τους χλωμούς νάρκισσους του άλλοτε.

Οι επάλξεις του πάθους γκρεμίζονται,
οι τύψεις καταβροχθίζουν τους πυρήνες των ηδονών,
οι ωκεανοί συμπυκνώνονται σε νοσταλγίας απόσταγμα,
οι ουρανοί στροβιλίζονται∙
οι κραδασμοί αυλακώνουν την επιδερμίδα του χρόνου.

Από τη συλλογή Επτά πλαστά προσωπεία του έψιλον (1991) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, Στον αντιχώρο (II)

Στον αντιχώρο

II

Στρέψε τον ούριο άνεμο
στα γραμμωτά πανιά σου,
και ακολούθα, νου, τους ναυαγούς,
μοναχικοί που ταξιδεύουν
σε πλόες δίχως τέρμα.

Φεύγουνε ασταμάτητα
οι τόποι της αθανασίας,
σχεδίες σε απέραντο ωκεανό,
γυμνοί σωροί
μαντείων που ερειπώθηκαν,
κατοπτρισμοί
στην ερημιά της μνήμης.

Στους καυτερούς της λήθης θινολόφους,
κατάφορτα της σκέψης καραβάνια,
μ’ ασάνδαλες πατούσες
κυματιστά την άμμο αυλακώνουν.

Από τη συλλογή Στον αντιχώρο (1988) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, [Έκλεισα το παράθυρο στο σήμερα…]

Νότης Μαυρουδής & Γιάννης Πανουτσόπουλος, Το μέλλον
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου / δίσκος: Λούνα παρκ (1998))

[Ενότητα Α]

VI

Έκλεισα το παράθυρο στο σήμερα∙
έξω απ’ το τζάμι,
φθοράς εικόνες,
έρημα τοπία,
δομές ερειπωμένες, πριν τελειώσουν,
όνειρα προδομένα,
που διαλύονται.

Την τάφρο, δρασκελίζω,
του παρόντος,
ελαύνοντας ανταγωνιστικά
στο μέλλον.

Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, [Ψάχνω, σε νέα πρόσωπα…]

[Ενότητα Α]

IV

Ψάχνω, σε νέα πρόσωπα,
τις χαρακιές του πόνου,
τη λάμψη της ζωής,
του πόθου το ερύθημα,
την στίλβη των ματιών,
άφωνου στόματος το τρέμισμα.

Την ξεχασμένη, αναπάντητη απορία,
που αναδύεται ξανά, ζητώ.
Την ομορφιά του άγνωστου,
ανέκφραστη με λόγια,
κίνητρο ύπαρξης,
του νου αιτία και κατάληξη.

Όλα κυλούν,
Εναλλαγές φωτιάς και νύχτας.

Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης

Παναγιώτης Μαυρίδης, [Όταν μιλούν τ’ αστέρια…]

[Ενότητα Α]

δ

Όταν μιλούν τ’ αστέρια,
αφουγκράζομαι βουβός.
αχτίδες μύριες,
πευκοβελόνες ασημένιες,
με κεντρίζουν.

Εξακοντίζομαι στο σύμπαν.
κάθε αστέρι, ένα κύτταρο.
Σ’ εκατομμύρια γαλαξίες,
ενυπάρχω,
απειροστός κι απέραντος,
πρωταρχικό στοιχείο,
δημιουργός και πλάσμα.

Από τη συλλογή Στην ίσαλη γραμμή (1987) του Παναγιώτη Μαυρίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Μαυρίδης