Χιονίζει στα όνειρα
Χιονίζει στα όνειρα
Η αθωότητα σαν άγουρο ρόδι
Αιμορραγεί.
Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Λουκάς Στέλιος
Στέλιος Λουκάς, Το παραμύθι που αγάπησε ο ουρανός
Το παραμύθι που αγάπησε ο ουρανός
Το παραμύθι που αγάπησε ο ουρανός
Το λένε αθωότητα.
Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Ο πόνος είναι τρομαγμένο πουλί
Ήλιος που δεν ανέτειλε
Σ’ ελεύθερο ουρανό
Κι όλο αιμορραγεί
Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Με το πιο τρυφερό σου βλέμμα.
Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Μπροστά σ’ έναν καθρέφτη
Μπροστά σ’ έναν καθρέφτη
Μπροστά σ’ έναν καθρέφτη
Που μειδιά
Ένα κορίτσι με χέρι σκουριασμένο
Ζωγραφίζει νύχτες.
Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Φίλιππος Πλιάτσικας & Νίκος Πιπινέλης (μουσική) & Μάνος Ξυδούς (στίχοι), Θάλασσα
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: 15 κρυφά τραγούδια (1994))
Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Η θάλασσα ποτέ δεν είναι μακριά
Κι όταν γελά
Όλα τα ξεχασμένα κοχύλια
Από παιδικά χέρια αφημένα στο βράχο
Γίνονται γλάροι
Η ομορφιά ποτέ δεν περιμένει
Ανθίζει πριν από την έκπληξη.
Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Όταν λάμπει το νερό ένα ψάρι τραγουδά
Όταν λάμπει το νερό ένα ψάρι τραγουδά
Η βροχή είναι μια φριχτή επινόηση της Ζωής. Σε κάνει να πιστεύεις στον ερχομό της πεθαμένης αγάπης.
*
Για ποιους ματώνει το ανέγγιχτο ρόδο στην παγωνιά;
*
Ποια αλήθεια ματώνει, ματώνει, ματώνει και δεν πεθαίνει ποτέ;
*
Εύστοχος είναι μόνο ο θάνατος.
*
Η Λύπη είναι αδελφή του ανέμου γι’ αυτό πάντα καλπάζει.
*
Αλήθεια, με τι μοιάζει το χιονισμένο περιστέρι εκεί στο φανταχτερό λαμπιόνι της Πρωτοχρονιάς;
*
Το τριαντάφυλλο αποκολλήθηκε απ’ το πλοίο «ο ξενιτεμένος» κι όλο δακρύζει ο ωκεανός.
*
Ποιος νοιάζεται για το κουτσό πετροχελίδονο που πασχίζει να χτίσει τη φωλιά του;
*
Όταν λάμπει το νερό ένα ψάρι τραγουδά.
*
Μόνο όταν νυχτώνει ο κελαηδισμός της τρυγόνας γίνεται φεγγάρι.
*
Η εξουσία είναι το σκοτάδι του χρόνου στα λευκά φτερά ενός κύκνου.
*
Το αθέατο μόνο με τη λύπη του ουράνιου τόξου είναι ορατό.
*
Βαθιά στη μνήμη του αίματος, κάτω απ’ τη σκιά μιας γέρικης σκέψης, ένα χελιδόνι χτίζει τη φωλιά του.
Ένα χελιδόνι σκορπάει τα φύλλα της Άνοιξης…
Το συγκεκριμένο ποίημα του Στέλιου Λουκά δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γραφή (τεύχος 52, άνοιξη 2002)
Πηγή: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Grafi/52/7.html
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Ταξίδια σε μια άγνωστη χώρα
Ταξίδια σε μια άγνωστη χώρα
Τώρα πια έχω μάθει καλά τη Σιωπή
Είναι στις φλέβες μου
Όπως το φως και το σκοτάδι
Όπως η ζωή κι ο θάνατος.
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Τα όνειρα
Toto Cutugno & Σάσα Μανέτα, Όνειρα
(τραγούδι: Δάκης / διασκευή του τραγουδιού L’ete Indien)
Τα όνειρα
Τα όνειρα
Σιωπές, σιωπές ντυμένες τη λευκότητα
Του χιονιού
Τα όνειρα
Οι πιο βαθιές μας πληγές
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Στην ερημιά της πέτρας
Στην ερημιά της πέτρας
Στην ερημιά της πέτρας αναζητώ
Καταφύγιο
Απελπισμένος από τους πολλούς θανάτους
Γύρω μου
Αφού χρόνια πολλά σπατάλησα το φως
Γεμάτος ενοχές και ερειπωμένες μνήμες
Δεν υποφέρονται άλλο οι άνθρωποι
Είπα
Οι δικοί γενναίοι άγγελοι
Πεθάναν μες στις τόσες θύελλες
Στην ερημιά της πέτρας αναζητώ
Καταφύγιο
Ωσότου κοπάσει ο θάνατος
Πετάξουν τα πουλιά
Με φωτεινή φτερούγα.
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Περίπτωση οργής
Κλέων Τριανταφύλλου (Αττίκ), Της μιας δραχμής τα γιασεμιά
(τραγούδι: Ορέστης Μακρής & Τζένη Βάνου από την ομότιτλη ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού (1960))
Περίπτωση οργής
Ποτέ ο αγέρας δεν αποκαλύπτει
ότι ο ίδιος ευθύνεται για το θάνατο
των γιασεμιών.
Έτσι η υποψία βαραίνει όλους μας.
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Ορατός κίνδυνος
Ορατός κίνδυνος
Κρύβεσαι πίσω απ’ την αχτίδα του ήλιου,
πίσω απ’ το σκοτεινό πρόσωπο της νύχτας,
πίσω απ’ τη μάσκα του φεγγαριού.
Δεν αποκαλύπτεις το πρόσωπό σου.
Φοβάσαι μη χαθείς σαν τον καπνό στον ουρανό,
σαν τη σταγόνα στη θάλασσα
σαν τον άνθρωπο στην πόλη.
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Στέλιος Λουκάς, Η νύχτα που επιμένει
Μιχάλης Χατζηγιάννης & Νίκος Μωραΐτης, Όλα μιλούν για σένα
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Με το ’να πόδι στ’ άστρα (2007))
Η νύχτα που επιμένει
Η νύχτα που επιμένει να ντύνεται μ’ άστρα
απόψε
όμορφη όσο ποτέ
μοιράζει υποσχέσεις.
Στις φλέβες της σπαρταράει αιχμάλωτο
το φως του κόσμου.
Η νύχτα που επιμένει να ντύνεται μ’ άστρα
ανεπανάληπτη
αγγίζει τον ύπνο μας
εισχωρεί στο πιο απόμακρο όνειρο
μεταμορφωμένη σε γιασεμί.
Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001) του Στέλιου Λουκά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Στέλιος Λουκάς
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 