Βασίλης Ιωαννίδης, [Έμπλεξες πάλι με τους υάκινθους…]

Έμπλεξες πάλι με τους υάκινθους
Στο σεληνόφως χαμόγελα μίσχοι
ριπές της βροχής φιλήματα του ανέμου
Έμπλεξες πάλι
Με τον καρπό που ξεκλειδώνει τον ήλιο
με τον καθρέφτη της σιωπής πάνω στους λόφους
μ’ ένα φιλί μονοκονδυλιά
μ’ όλους τους πόθους απλωμένους στις στέγες
με τα όνειρα φουγάρα ανεμίζοντα
Έμπλεξες πάλι
Με λίγο άσπρο στη θέση του καιρού
να πλέεις όρθιος
με λίγο κίτρινο για τους λυγμούς των λουλουδιών
στα χαρακώματα της μνήμης να λούζεσαι στο φως
Έμπλεξες πάλι
στην υγρασία του φθινοπώρου
μ’ ένα λιβάδι απορίες
να ξαναρχίσεις να συλλαβίζεις
τα πρώτα αρώματα
παρέα με τα στάχυα.

Ανέκδοτο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη (2008)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Μαύρη οθόνη…]

Μαύρη οθόνη
η μνήμη∙
κραυγές πνιγμένων
που καλούν
σε βοήθεια∙
κι έπειτα
μια νεκρική σιγή
σαν χιονισμένη πεδιάδα

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος (τεύχος 17, Δεκέμβριος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Είναι το πρόσωπό σου…]

Είναι
το πρόσωπό σου
φεγγάρια
τρύπια,
φαγωμένα,
που με κοιτάζουν
τρυφερά

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος (τεύχος 17, Δεκέμβριος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Άστεγη έμεινε η ποίηση…]

Άστεγη
έμεινε η ποίηση
και περιφέρεται
στους δρόμους
ζητιανεύοντας

*

Ναυάγιο η ποίηση
κι ο ποιητής
ο ναυαγός

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος (τεύχος 17, Δεκέμβριος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Άνυδρα τα λόγια σου…]

Άνυδρα
τα λόγια σου∙
χωρίς τον ήλιο
μέσα τους∙
προορισμένα
στον χαμό

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πάροδος (τεύχος 17, Δεκέμβριος 2007).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Μες στις σιδηροτροχιές…]

Μες στις σιδηροτροχιές
πέφτουν τα άστρα
μαλακά
σαν χιόνι∙
κομμάτια εξόριστου
ουρανού,
καρποί ολόφωτοι,
ευδόκιμοι,
στην στίλβουσα γαλήνη

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 16, Νοέμβριος 2004-Μάιος 2005).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Μ’ ένα σύννεφο…]

Μ’ ένα σύννεφο
ντυμένο στα μοβ
ξυπνά ο ουρανός∙
άσκεποι ήχοι,
οκτάβες της βροχής
στα μουσκεμένα δέντρα∙
στα μονοπάτια
του κορμιού
φτερά και φύλλα
βλεφαρίζουν

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 16, Νοέμβριος 2004-Μάιος 2005).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Από τη μέσα πόρτα του καιρού…]

Από τη μέσα πόρτα
του καιρού
ξανοίγει ένα παράθυρο∙
μια χαραμάδα
βρόχινη σιωπή
δέντρο πολύκλωνο
σε λυπημένο κήπο

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 16, Νοέμβριος 2004-Μάιος 2005).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Σα ρόδια σκάζουν τα μάτια…]

Σα ρόδια
σκάζουν τα μάτια
κι από μέσα αναδύονται
πουλιά,
φτερά και ερείπια∙
ένα φεγγάρι κόκκινο,
χωρίς σημαία,
πέρασμα σκοτεινό
στο ασάλευτο κύμα

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 13, Μάιος-Νοέμβριος 2003).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Κάποτε, τα κομμένα χέρια…]

Κάποτε,
τα κομμένα χέρια
θα φυτρώσουν στη μάντρα,
και οι φλέβες
θα ανθίσουν αγιόκλημα
στο μακρύ τους ταξίδι.

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 13, Μάιος-Νοέμβριος 2003).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Ήρθαν μέρες περίεργες…]

Ήρθαν μέρες περίεργες,
λουσμένες απ’ έξω
κι από μέσα τεφρές∙
σώματα ακέφαλα
πεταμένα στους δρόμους,
αγωνία κι ατσάλι,
και στα χέρια
ένα βιολί λυπημένο,
εξόριστο,
κρεμασμένο ανάποδα,
μακριά απ’ τη θήκη,
να κρατάει το ίσο.

Το συγκεκριμένο ποίημα του Βασίλη Ιωαννίδη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πανδώρα (τεύχος 13, Μάιος-Νοέμβριος 2003).

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Φράχτης ο πόθος…]

Φράχτης ο πόθος,
γυμνό κορμί
παραδομένο σε ύπνο∙
μέσα στα σκέλη
αναμμένο κερί

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998) του Βασίλη Ιωαννίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Υδρία στρογγυλή…]

Υδρία στρογγυλή
ρεμβάζουσα
πλήρης πόθων∙
κάνιστρο λυγερό,
λιβάδι
κρεμασμένο
στον λαιμό

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998) του Βασίλη Ιωαννίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης

Βασίλης Ιωαννίδης, [Το βάραθρο να γίνει φως…]

Το βάραθρο να γίνει φως
πλατύσκαλο
στον κόρφο σου
να περπατήσω

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998) του Βασίλη Ιωαννίδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Βασίλης Ιωαννίδης