Μυτιλήνη
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Το φεγγάρι βγαίνει απ’ την Τουρκία.
—Πες μας για τους χαμένους Έλληνες, σελάνα.
Παίδες, μητέρες, φίλους.
Το φεγγάρι ξαναβγαίνει απ’ την Τουρκία.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Να προσπαθήσει
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Πληρώνοντας όσα όσα.
Να προσπαθήσει πάλι να ταξιδέψει.
Μ’ αυτό ή τ’ άλλο ζωγραφισμένο καράβι.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Φεγγάρι-φεγγαράκι
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Ι
Στον ουρανό βγήκε το τελευταίο φεγγάρι.
Πήδα μέσα τώρα.
Τώρα που περνάει απ’ το μπαλκόνι.
ΙΙ
Το φεγγαράκι έπαιξε κι έχασε όλο τ’ ασήμι του
στην πισίνα. Για μια γυμνή ψευτο-Ελένη.
Έναν Ποσειδώνα εκσκαφέα.
Τώρα πεινά και κλαίει μετανιωμένο.
Πλανιέται άδειο στον ουρανό.
–Μικρό κουτό φεγγάρι.
Σε φτιάξαμε ασημένιες καρδούλες
καρφίτσες, φουρκέτες, παραμάνες.
Οτιδήποτε.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Η πόλη
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Φίλοι των φίλων στα τηλέφωνα
απόψε πού θα πάμε;
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Υπόθεση
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Όταν βρέχει στο πέλαγος τη νύχτα
ο θόρυβος της βροχής
ενώνεται με τον θόρυβο του νερού.
Πιο ψηλά θα συναντούν τις ροές των πουλιών
τ’ ανεπαίσθητο ρεύμα των ψυχών που περνούνε.
(Υπόθεση που διαψεύδεται απ’ τα πράγματα.)
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Νυχτερινό
[Ενότητα Σχιστολιθικά (1974-1979)]
Φίλε, πώς βρέθηκες εδώ, πώς στριμώχτηκες
πώς σβήνεις.
Με τον καιρό, γίναν πολλά στον τόπο και σ’ εσένα.
Μπορεί να μη θυμάσαι πια, ίσως να μη λογάριασες τι πλήρωνες
περνώντας τις στενές πύλες. Από χαντάκι σε χαντάκι
λιγόστευες ολοένα, κηλίδες κλέβαν την εικόνα
μέναν σημάδια στη φωνή, νεκρά κενά στο νου.
Με κάθε χιόνι, πέθαινε κι ένα κλαδί στο δέντρο.
Ήλιος και θάλασσα παίρναν πιο πολλά απ’ όσα δίναν.
Τώρα τις νύχτες προσπαθείς να ξεφύγεις.
Παίζεις στα χέρια σου άχρηστα κλειδιά
χαλίκια κι όστρακα από νησιά καταποντισμένα.
Μυρίζοντας φύκια, ελεείς την ψυχή σου που λείπει.
*
Άφησε πια τη θάλασσα. Έχει τελειώσει.
Και το ποτάμι άλλαξε κοίτη. Κι ο κρότος π’ ακούς κάθε βράδυ
είν’ η ξερή λάσπη που σπάνει. Στην παλιά όχθη
στρέμματα καλαμιές χωρίς φωνή νερού
λίγα δέντρα και πεθαίνουν
γλώσσες της άμμου στεγνωμένες.
Τώρα τα καλοκαίρια καίγονται μακριά.
Το παράθυρο βλέπει στον αντικρινό τοίχο και πρέπει να συνηθίσεις.
Πηγαίνοντας απ’ αυτό το τετράγωνο στ’ άλλο τετράγωνο
ό,τι απόμεινε απ’ τη ζωή σου.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Αφροδίτη 2004
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Σπάνοντας το τεχνητό μονοκύτταρο
αναβλύζεις μέσ’ από λόχμες πλαστικές.
Θάλλεις σ’ ανύπαρκτα χώματα
σ’ αλγεβρικά πεδία.
Τις νύχτες χύνεις στα μάτια σου αλουμίνιο
λάμπεις στις πίστες φθοριούχα
Δεν ξέρεις τι θα πει γιασεμί.
Κάνεις το σημείο του έρωτα
κι εκσπερματώνεις σταθερά ορυκτέλαιο.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Argumentum
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Πρωί βράδυ βουρτσίζει τα δόντια του.
Αυτό τον πείθει πως ζει.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Ο νεκρός ποιητής
[Ενότητα Τ’ αδέσποτα]
Δεν είμ’ εδώ που ψάχνεις.
Τι γυρεύω εγώ μες στα λουλούδια
στ’ αβάσταχτο φως του φεγγαριού.
Στις αίθουσες που οι ρήτορες
εκπολιτίζουν το κοινό
με τα φαντάσματά μας.
Τι γυρεύω.
Από τη συλλογή Σχιστολιθικά (1983) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Ας υποχωρούσαν λίγο
[Ενότητα α’]
Τι θέλουν τώρα αυτοί και μας θυμώνουν;
Τι κουταμάρες λένε πάλι για δήθεν ύποπτους συνδυασμούς
γι’ ανόμως κερδισμένα;
Είναι ζηλιάρηδες, ανάγωγοι, ξυπόλητοι πάππου προς πάππον,
πεινασμένοι —και δικαίως τέτοιοι που ’ναι—
δεν ξέρουν τι θα πει ζωή
—την πήρανε στα εύκολα ψωμοζητώντας—
και τώρα κάνουν τους ενάρετους,
παίζουν τους Ροβεσπιέρους!
*
Στο κάτω-κάτω, ας ήταν ικανοί κι αυτοί,
ας υποχωρούσαν λίγο, ας ελίσσονταν λιγάκι,
ας άρπαζαν τις ευκαιρίες, ας σπρώχναν κι ας πατούσαν στην ανάγκη
αφού κανείς δεν τ’ απαγόρεψε αυτά
—όλοι με κάτι τέτοια ζούμε και περνούμε.
Τους έξυπνους μας κάνουν τώρα;
Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον (1980) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
«Επιπλέω»
[Ενότητα β’]
Όχι πως έπαθα ναυάγιο, κινδύνεψα να χαθώ
κι ανάγκη πάσα να κρατηθώ στον αφρό.
Μην πάει ο νους σας σε θαλάσσιες τραγωδίες
αύτανδρα βυθισμένα φορτηγά
επιβάτες και πληρώματα χαμένα.
Τα φοβούμαι αυτά και τ’ απωθώ.
Αν και φυγείν αδύνατον το πεπρωμένο
δεν το προκαλώ ποτέ.
Μετακινούμαι βέβαια, αλλά μονάχα για δουλειές.
Και το πλοίο τ’ αποκλείω.
*
«Επιπλέω» λοιπόν ίσον τα βολεύω πάντα
—μες στις ελληνικές αντίξοες, τόσο ρευστές, συνθήκες—
με την ψυχή στα δόντια —ή μάλλον τα δόντια στην ψυχή.
Με κάποια ασύλληπτη, για βάρβαρους, αλληγορία.
Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον (1980) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
80 χρόνια
[Ενότητα β’]
—Κι ο Κωνσταντίνος πέθανε
κι ο Βενιζέλος πάει
κι ο γιος του Κωνσταντίνου, πάει κι αυτός
κι ο γιος του Βενιζέλου.
80 χρόνια τ’ είναι για την Ιστορία
γριούλα απ’ τ’ Αϊβαλί Ευθαλία;
—Παιδιά κι εγγόνια όλα θαμμένα
στο 12, το 22, το 41…
Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον (1980) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Ακροστιχίς σε Α για πράγματα κοινά
[Ενότητα β’]
Και μες στο απόλυτο σκοτάδι θα σε συναντήσω, φίλε.
Ήρωα που πέθανες για ιδανικά
με το φακό θα σ’ εντοπίσω.
*
Θα σου μιλήσω για πράγματα κοινά
που τ’ αγνοούσες. Τώρα το αίμα χύνεται μονάχα στα τροχαία.
Ήσυχες Κυριακές στο πάρκο με τα παιδιά∙
κάθε Δευτέρα σινεμά.
Ζούμε τα γεγονότα απ’ τις εφημερίδες, τον έρωτα
στα εικονογραφημένα περιοδικά.
Στην ταβέρνα πότε-πότε οι φίλοι, ξαναγυρνούμε στα παλιά.
Ο Γιάννης γλίτωσε απ’ τα συνδικάτα
–πάνε τα δωρεάν τρεχάματα για τα κοινά–
μπουτίκ η Μαίρη άνοιξε, αντίκες και κεραμικά
–το γυναικείο ζήτημα το ξεπέρασε σωστά.
Κι ο Μάρκος, τι ξενύχτια γράφε-σβήνε στα ντουβάρια
τι λαϊκά συλλαλητήρια, τι ξύλο και κυνηγητά
οργανωτής πωλήσεων τώρα, θυμάται και χαμογελά.
Κι αν απομείναν λίγ’ αγύριστα κεφάλια
κρατάνε θέσεις και φυλάκια αλωμένα
παίζοντας –μάταια– τ’ αλλοτινά αλλόκοτα θηρία
θ’ απελαθούνε νύχτα, για Λίβανο ή Συρία.
*
Στάσου στο φως να σε φωτογραφίσω.
Μη στρέφεις το πρόσωπο αλλού.
Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον (1980) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Συζήτηση
[Ενότητα α’]
Είμαστε φίλοι κάποτε, όμως –διστάζω να σ’ το πω–
κάτω από διαφορετικές συνθήκες άλλης εποχής
και προπαντός πιο νέοι, Βασιλάκη.
Δε σου ’κοψα την καλημέρα βέβαια, σε χαιρετώ
όταν αναποφεύκτως συναντιόμαστε στο δρόμο.
Σου δίνω τσιγάρο, συμβουλές και δανεικά –όταν μπορώ–
εν ονόματι τόσων και τόσων που ακόμα μας δένουν,
όμως ανεπίστρεπτα παρελθόντων.
*
Και τα σύκα-σύκα για να πούμε –όσο είναι δυνατό ή πρέπει ακόμα
τα λέμε– είσαι κουραστικός, λιγάκι απηρχαιωμένος,
επιμένοντας, μόνος, στο 41 ή στο 47 ή στα καινούρια που μας βρήκαν,
ταράζοντας με ψευτοφανατισμούς –ξεπερασμένους–
την κατά τ’ άλλα ευχάριστη συζήτησή μας.
Ξυπνώντας –ανυπόφορα– τα φαντάσματα
μιας –δήθεν– προδομένης νιότης.
Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον (1980) του Πάνου Θασίτη
Πηγή: Πάνος Θασίτης, Τα ποιήματα 1946-1979 (Θεσσαλονίκη, εκδ. Παρατηρητής, 1990)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Πάνος Θασίτης
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 