Χαραμάδα
Μακριές σάλπιγγες σε νυχτερινά πρόσωπα.
Αγγελικά βρέφη υψώνουν σατανικά χέρια
και απειλούν.
Μας εξαπατούν οι βάρκες που λικνίζονται νωχελικά
πάνω στις ανταύγειες της νυχτερινής θάλασσας.
Δεν είναι ορίζοντας αυτό που βλέπω,
είναι το φως κάτω από την χαραμάδα
μιας σκοτεινής πόρτας.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Υπόγειο
Σκοτεινά φαράγγια μορφάζουν,
πυκνά δάση σείονται απειλητικά.
Βυθίζομαι στον πυθμένα μιας σιωπής.
Αναζητώ σε μια απροσδιόριστη γεωγραφία βυθού μέσα μου
το πρόσωπο που θα με αναγνωρίσει.
Εδώ σκοτεινές ρωγμές φόβου
απομυζούν το φως της κάθε μου μέρας.
Μια ισχνή παρουσία
εξαντλείται σε μονολόγους που δεν κατανοώ.
Ένας λιπόσαρκος μοναχός
επαναλαμβάνει φθαρμένες ικεσίες.
Με διεσταλμένες κόρες τραυλίζω σκοτάδι.
Καταποντίζομαι στο κενό ενός εαυτού που αρνήθηκα.
Το τίποτα δεν είναι παρά μια ύπαρξη
που κατάπιε τον εαυτό της.
Και η μοναξιά έχει το σχήμα του θανάτου.
Μιας απουσίας.
Μιας παρουσίας που αρνείται τον εαυτό της.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Το χρώμα του πάθους
Το χρώμα του πάθους δεν είναι κόκκινο,
αλλά μαύρο,
μια βίαιη κηλίδα μελάνης
πάνω σε λευκό φύλλο χαρτί.
Ένα φλογισμένο φιλί δεν θερμαίνει, αλλά καίει.
Η καρδιά στην αγάπη γίνεται κομμάτια.
Ο έρωτας όταν σε κοιτάει κατάματα,
σηκώνει άγρια κύματα
σε μια βραχώδη ακτή μέσα σου.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Το μέτρο
Ό,τι μας αγγίζει βαθιά
έχει την αλήθεια της δικής μας ψυχής.
Σ’ ό,τι μας ανήκει
έχουμε χαρίσει το δικό μας πρόσωπο.
Στο γαλάζιο η ψυχή μας δίνει ουρανό.
Είμαστε η σημαία αυτού που συμβαίνει,
όλα έχουν το μέτρο της δικής μας ψυχής.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Τέχνη
Η τέχνη δίνει μορφή στο πιο βαθύ,
στο πιο ασαφές μας πρόσωπο.
Και ίσως η ομορφιά δεν είναι
παρά η ανάμνηση της αλήθειας
από έναν άλλο κόσμο που έχουμε λησμονήσει.
Ένα φωτεινό σινιάλο χειρονομεί και πνίγεται.
Η αιώρα του χρόνου
σε μεγάλες αργές κινήσεις αιωνιότητας.
Όλα είναι ολόκληρα
εκεί που η ψυχή μας είναι ακέραιη.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Συντροφιά
Όπως μιλάς σε διψάω
και όπως σωπαίνεις πνίγομαι.
Έσπερνα πάνω σου την μοναξιά μου
και φύτρωνε συντροφιά.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Σίλβια Πλαθ
Ο φανοστάτης του δρόμου
στην εκκωφαντική μοναξιά του.
Ο ανεμοδείχτης ακίνητος στη φορά της λύπης.
Παίζω κουτσό μ’ ένα σπασμένο κεραμίδι.
Το παρόν αθροίζει πάνω μου τις νεκρές του στιγμές.
Υπάρχει ένας κίνδυνος μέσα μου που με εξαντλεί.
Εισπνέω την παρουσία του θανάτου,
σαν την παρουσία ενός εαυτού που αρνήθηκα.
Θάνατος είναι το κενό της απουσίας μου
εκεί που με ένα άλλο πρόσωπο είμαι παρούσα.
Λέξεις με γεύση κιμωλίας,
σκέψεις αποκομμένες από τον παράδεισο της αποδοχής.
Ο θάνατος με εξαντλεί, χλευάζει τις μέρες μου.
Και τα μάτια των νεκρών γεμάτα απορία,
γεμάτα λέξεις που δεν ειπώθηκαν.
Έμεινα ξάγρυπνη πάνω στο νεκρό μου μέλλον.
Έξω ο κόσμος άδειος.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Σε πολιορκώ
Σε πολιορκώ με γαμψά νύχια και κόκκινα χείλη.
Κυκλώνω τη μέση σου και σε περιστρέφω.
Ζητώ τα χείλη μου να ξεδιψάσουν στον πυρετό σου.
Κρούω πύρινες χορδές με τα άκαυτα δάχτυλά μου.
Θέλω να σου κλέψω τα όνειρα
και να τα επιστρέψω ενήλικα
κρατώντας για μένα την παιδικότητα.
Θέλω να μάθω το αλφάβητο της σιωπής σου,
να γνωρίσω τον πυθμένα
των έρημων γαλάζιων λιμνών σου.
Ο έρωτας είναι απώλεια μνήμης.
Ζητώ αυτό που θα με πείσει πως υπάρχω.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Σε ανασαίνω
Σε ανασαίνω σαν τροπική χώρα,
σαν φοινικόδεντρο.
Στον κορμό σου,
κάτω από το θαλερό πράσινο των φύλλων σου
θα χαράξω βαθιά τα αρχικά μου,
το πέλμα μου θα αφήσω την ερημική σου ακτή.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Πάθος
Το πάθος είναι κάτι κόκκινο
που περιστρέφεται αφήνοντας στίγματα παντού.
Το πάθος αφήνει σημάδια
σαν μικρά εγκαύματα πάνω στο σώμα.
Το πάθος είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο με ένα πιάνο
και σένα να χορεύεις μαζί μου.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Οι λέξεις
Πάνω στις γραμμές μιας λευκής σελίδας
δοκιμάζω με λέξεις την ελευθερία μου.
Οι λέξεις είναι ακρωτηριασμένες αλήθειες
και η λογική δεν είναι παρά η σήμανση ενός δρόμου
που ο ίδιος απουσιάζει.
Αν το απόλυτα γυμνό δεν έχει λέξεις
τότε οι σκέψεις είναι φόβος.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Οι άνεμοι των πόθων
Η κωδωνοκρουσία των αισθήσεων
μας καλεί στον όρθρο του έρωτα.
Γόνιμη γη των πιο λυγερών μίσχων
την μαύρη τουλίπα σου θα στοιχειώσω με φως.
Σκοτεινό χάσμα χωρίς φθόγγους
σε χωρίζω σε γράμματα για να μπορώ να σε συλλαβίσω.
Οι άνεμοι των πόθων μου βοούν
μέχρι να πάρουν το δικό σου πρόσωπο.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Θεοφάνης Χ. Ζβες: Ποιήματα (2011)
Translatum: Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα / Θεοφάνης Χ. Ζβες
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 