Νίκος Γρηγοριάδης, Η μεγάλη σιωπή

Η μεγάλη σιωπή

Χριστούγεννα
κι είχαν τ’ ασκέρια των εχθρών αμοληθεί
στης Σάντας τα λημέρια, νύχτα βαθιά, μεσούρανη.

Και θορυβώδη νήπια, γελώντας είτε και κλαίγοντας,
στο στήθος των μανάδων, όταν και μοναχά μια ανάσα
προδοτική. Κι οι καπετάνιοι να μην έχουν
άλλη εκλογή, να σφαγιαστούν ή να τα σφάξουν.

Έτσι ακολούθησε η μεγάλη σιωπή.
Τρομαγμένα τα μάτια των μανάδων να κοιτάζουν
χαμένα στο κενό.

Κι ήρθε και στρώθηκε μες στα φαράγγια τ’ άγρια
η Άγια Τράπεζα στ’ άδυτο της ψυχής. Σώμα και αίμα.

Ώσπου πήρε και χάραξε στα στήθη και τα μάτια
τα ορφανεμένα. Και κάπου λάμψαν και σβήσανε
τ’ άστρα της ερημίας.

Σιωπή από δάκρυα και πένθος.

Και το βλέμμα από ψηλά
να εποπτεύει την αιματοβαμμένη σωτηρία.
Και μες στα φυλλώματα λες σάλεμα φτερού
οι άδολες ψυχές που πήγαιναν τ’ αψήλου.

Από τη συλλογή Μαύρες ακτές (1994) του Νίκου Γρηγοριάδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Advertisement

Νίκος Γρηγοριάδης, Ο έρωτας όπως

Νίκος Αντύπας & Λίνα Νικολακοπούλου: Έλα, νιότη μου, πέρνα
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Δι’ ευχών (1992))

Ο έρωτας όπως

Ο έρωτας,
όπως ακριβώς ο στίχος,
θέλει
μια σωστή δόση
σκοτάδι
για να
φεγγοβολήσει

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Β’ (1996) του Νίκου Γρηγοριάδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Τι θες να κάνω

Τι θες να κάνω

Τι θες να κάνω
που όλα έχουν τη φροντίδα τους∙
να φέρω βόλτα όλο το σπίτι,
να δώσω χέρι και του γείτονα.

Τι θες να κάνω
που έχω να διαλέξω ποιος ο φίλος μου
και ποιος ανάμεσά τους ο εχθρός μου.

Κι έπειτα δεν είναι που διαλέγω εγώ,
θα πρέπει και να με διαλέξουν.

Τι θες να κάνω
που όλα θέλουν αφοσίωση
– να είσαι απόλυτα δικός τους.
Κι ακόμα,
να μπορείς να τ’ αποδείξεις.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Β’ (1996) του Νίκου Γρηγοριάδη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Δεν έχει ήττα ή νίκη

Γιάννης Σπανός & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Είπα να φύγω
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: Οδός Αριστοτέλους (1974))

Δεν έχει ήττα ή νίκη

Στον έρωτα δεν έχει ήττα ή νίκη·
χαρίζονται το ’να στ’ άλλο τα κορμιά.

Όταν σε σμίγω μες στο φεγγαρόφωτο,
γεμίζει ο κήπος μυστικές φωνές·
ειρήνη βασιλεύει γύρω μας και μέσα.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α’ (1981)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Όσο σε γεύτηκα εγώ

Απόστολος Καλδάρας, Συ μου χάραξες πορεία
(τραγούδι: Γιώτα Λύδια / δίσκος: Γιώτα Λύδια (1959))

Όσο σε γεύτηκα εγώ

Όσο σε γεύτηκα εγώ, δε γεύτηκαν τ’ αγρίμια αίμα·
κατάκτησα φιλί φιλί το σώμα σου ολόκληρο,
μέτρησα τον πυρετό σου, κάθε του βαθμό·
ως το παραμιλητό σου εισχώρησα, πιο πέρα,
συσπάστηκα πάνω σε κάθε σου σπασμό·

χάθηκα μες στο σεισμό, που άνοιξες, μαζί σου.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α’ (1981)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Παράπονο

Δήμος Μούτσης & Νίκος Γκάτσος, Μ’ ένα παράπονο
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Ένα χαμόγελο (1969))

Παράπονο

Κάθε φορά που φεύγω,
δεν προφταίνω να σου πω αντίο.
Και με βασανίζει η πίκρα
πως κι αν πεθάνω
δε θα προφτάσω να σ’ αποχαιρετήσω
κι ας είσαι δίπλα μου
κι ας μου κρατάς τα χέρια.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α’ (1981)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Ζήλια

Χρήστος Νικολόπουλος & Μανώλης Ρασούλης, Ζήλια μου
(ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Η ζωή μου κύκλους κάνει (1982))

Ζήλια

Είδα τον ήλιο να σε φιλεί
τη θάλασσα να σε χαϊδεύει,
τους άντρες να σε γδύνουν με τα μάτια.

Δεν αντέχω πια·
γδέρνω το δέρμα μου να σου το στείλω
να με ντυθείς
κατάσαρκα.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α’ (1981)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Μέθη

Μέθη

Απόψε μεθάει το κάθε πουλί
και πέφτει ο ώριμος καρπός απ’ το κλαδί του
ζυγιάζοντας τη μέθη.

Αγάπη μου, το φεγγαράκι -σ’ το ’ταξα-
δες πώς γλιστρά να πέσει στη βαρκούλα μας
που ενεδρεύει μ’ ανοιχτή
τη φούχτα.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α’ (1981)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Μαζί κοιτούσαμε

Σταύρος Ξαρχάκος & Μάνος Ελευθερίου, Είν’ αρρώστια τα τραγούδια
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: Ξαρχάκος / Πάριος (1986))

Μαζί κοιτούσαμε

Μαζί κοιτούσαμε τις εξέδρες, τη λαμπρότητα,
το πλούσιο φως και τα τραγούδια·
και πίσω, βαθιά μες στα οστά,
βόγκους και κλάμα και τριγμούς.
Κοιταχτήκαμε· ανάσαινες με βία τα πρώτα δάκρυα.

(άλογα δυο σειρές, κουδούνια και ζητωκραυγές,
πλημμύρα ανθέων – παρασύρθηκες)

Μαζί κοιτούσαμε εσύ το πλούσιο φως
κι εγώ το κλάμα το σιγανό
μέσα από τις ρωγμές που αφήναν τα τραγούδια.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Ο επαναστατημένος

Wolf Birman & Θάνος Μικρούτσικος, Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα
(απόδοση των στίχων στα Ελληνικά: Δημοσθένης Κούρτοβικ, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη / δίσκος: Πολιτικά τραγούδια (1975))

Ο επαναστατημένος

Μια στιγμή ήρθε – έφυγε.
Αγαπούσε κι αυτός τη ζεστασιά,
το ποδοβολητό της φωτιάς στην καινούργια σόμπα.
Έβγαλε το δίκοχο, ξέσφιξε τις αρβύλες,
τον κύκλωσαν ολούθε αναλαμπές·
πήρε στα μάτια όλες τις φλόγες και βγήκε.

Έξω περίμενε ένας ολόκληρος λαός.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Η ελπίδα είναι το ψωμί

Μίκης Θεοδωράκης & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κάποτε θα ’ρθουν
(τραγούδι: Παύλος Σιδηρόπουλος / από τη μουσική τής ταινίας «Ο ασυμβίβαστος» (1979) του Ανδρέα Θωμόπουλου)

Η ελπίδα είναι το ψωμί

«Η ελπίδα είναι το ψωμί του ανθρώπου·
του δίνει δύναμη, κουράγιο στη ζωή».

Άσ’ τους να λεν, εμένα με κατέστρεψε·
κράτησε τις δυνάμεις μου σε υποταγή,
ρουφά το μούστο της ψυχής, ευφραίνεται,
υπόσχεται στα γηρατειά να μου το ανταποδώσει.
Πώς με κατάφερε, πώς για καλά με τύλιξε,
εμένα που μέχρι πάθους λάτρευα τα νιάτα;

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

Νίκος Γρηγοριάδης, Με πήραν τα ποτάμια

Γιώργος Ανδρέου & Οδυσσέας Ιωάννου, Τα μεγάλα τα κυνήγια
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Μυστήριο τρένο (2006))

Με πήραν τα ποτάμια

Με πήραν τα ποτάμια, μ’ έφεραν εδώ
στα μαυρισμένα δάχτυλα των εργοστασίων.

Ξέχασα πια την καλημέρα του χωματόδρομου,
το τυλιγμένο στα χοντρά δάχυλα τσιγάρο.
Δεν έχω καιρό μήτε για τραγούδια.

Κι είμαι της βρύσης το νερό στην άσφαλτο
που νοσταλγεί να τρέξει στο χλωρό ρυάκι.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης