[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Ωραία χορεύουν οι λέξεις σου
Ανάλαφρα λικνίζονται σε μαγικό σκοπό
Κι ας μιλούν για έναν σακάτη
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Τι να γίνεται ο κυρ-Φώτης
(ενορχήστρωση: Δήμος Μούτσης, τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Επιστροφή (1970))
[Ενότητα Ψυχοσάββατο (1998, 2003, 2012)]
Ψυχοσάββατο
Παππού Γιώργο, γιαγιά Αγγελική, γιαγιά Λοξία,
Ιωάννα και Αρίστη, Γιώργο και Κώστα,
Μυρτώ, Ειρήνη και Ευφημία,
κυρ Φώτη και μπάρμπ’ Ανδρέα,
Μηνά, κυρ Γιάννη και θεία Κλειώ,
Χρυσάνθη, Τριαντάφυλλε και Νίκο,
αναπαυθείτε εν ειρήνη.
Εμείς, εδώ κάτω, ακόμα πολεμούμε αδίκως.
Ψηνόμαστε στο ακατανόητο καμίνι του εφήμερου
και σας μνημονεύουμε.
Σας φέρνουμε δίπλα μας,
τις λίγες στιγμές που αναπαυόμαστε,
γαληνεύουμε,
και πάλι συνεχίζουμε τον μάταιο αγώνα μας.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Ψυχοσάββατο (1998, 2003, 2012)]
Χώμα
Πάνω του χόρτασε μικρός παιχνίδι.
Λέρωσε τα ρούχα του.
Μάτωσε τα γόνατά του.
Μεγάλος το στερήθηκε.
Δεν έβρισκε να το δείξει στα εγγόνια του.
Θα το ξανάβρει άφθονο
στην τελευταία του κατοικία.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Ένα ποίημα τελειώνω
Δυο ξεφυτρώνουν
– φτάνει πια!
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Φιλτράρω το ποίημα
Το ξεφλουδίζω
Ένα ένα πετώ
Τα βαριά του ενδύματα
Παρθένα θλίψη, αψηλάφητη
Ορέγεται το μάτι το αχόρταγο
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Κολόμβου (1998, 2003)]
«Τυχαία»
Μόλις σχολνά απ’ τη δουλειά
στήνεται στη στάση «Αλκαζάρ».
Εκείνη δεν μπορεί να ξέρει τι τεχνάσματα μηχανεύεται
για να τη συναντά «τυχαία».
Τι σκόπιμες καθυστερήσεις
τι αλλαγές προγραμμάτων.
Τα λένε για λίγο στο όρθιο.
Ο άνδρας της, το παιδί,
κείνο το άγχος της για τις ιώσεις,
τα χέρια βοήθειας που της λείπουν.
Η νοσταλγία για το χωριό της…
Η υπέρμετρη διακριτικότητά του
στο να την πλησιάσει περισσότερο
γυρίζει εις βάρος του.
Όλα καταλήγουν σ’ ένα ανώδυνο φλερτ.
Λείπει το φιτίλι, η πυρίτιδα για την έκρηξη,
το κομμάτιασμα στην άσφαλτο.
Κι εκείνη δεν δείχνει διαθέσιμη για περισσότερα.
Βολεύεται μ’ αυτήν την κουβεντούλα.
Ώσπου έρχεται το αστικό της
κι ο άλλος μένει στα κρύα του λουτρού.
«Δε θα με δει ξανά σ’ αυτήν τη γαμημένη στάση…»
σκέφτεται,
μα πάλι πηγαίνει.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Το ποίημα
πάντα γυρίζει
Όπως πουλί
εκπαιδευμένο
στο κλουβί του
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Ψυχοσάββατο (1998, 2003, 2012)]
Το κανάλι του έρωτα
Τις νύχτες, στο Κανάλ ντ’ αμούρ
οι εραστές νυχοπατώντας επιστρέφουν.
Ψίθυροι και στεναγμοί σκίζουν τη σιγαλιά.
Του έρωτα κελεύσματα ακούγονται και πάλι.
Σώματα π’ αγαπήθηκαν στα όρθια, στα βιαστικά,
ξαναθυμούνται και ριγούν.
Σπασμοί λαθραίοι ζωντανεύουν.
Εξόριστοι από τη μνήμη των παιδιών τους,
δεν έμεινε πλέον ούτε δέρμα ούτε αίμα ούτε αφή.
Μόνο σε κάτι παλιές, τριμμένες φωτογραφίες
θ’ αντικρίσεις την όψη τους.
Και το κανάλι του έρωτα
που είδαν τα μάτια του πολλά
κατάντησε πάρκινγκ για αμάξια δικηγόρων.
Κι αυτό κοντεύει πια να τους ξεχάσει.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Τις νύχτες βγάζω βόλτα τα ποιήματα
όπως οι ηλικιωμένοι τα σκυλιά τους
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Λάβα (2009)]
Τα σκυλιά το ηλιοβασίλεμα
Στην οδό Καραβοκύρηδων
–ένα στενοσόκακο είναι, μην τρελαίνεστε!–
στα δυτικά της Οίας
κάθε απόγευμα συγκεντρώνονται εκατοντάδες τουριστών
για να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα.
Ακροβολισμένοι σε πεζούλια, ταράτσες, ανοιχτωσιές
επάνω σε βράχια ή όπου αλλού μπορείς να φανταστείς
απαθανατίζουν τη μαγική στιγμή με τις ψηφιακές τους μηχανές.
Επιφωνήματα θαυμασμού και ζωηρά χειροκροτήματα
δονούν την ατμόσφαιρα,
μόλις ο πύρινος δίσκος λουφάξει στα κυκλαδίτικα νερά
κι εξαφανιστεί από τον ορίζοντα.
Έχουν τέτοια ένταση και λυρισμό οι στιγμές
που σκέφτομαι μήπως κάποτε
ο ήλιος εμφανιστεί και δεύτερη φορά
για κάποιο καλλιτεχνικό encore στην ίσαλο γραμμή
όπως επί σκηνής οι τραγουδοποιοί στις συναυλίες τους
για να σβήσει οριστικά με μια βαθιά υπόκλιση.
Όλα μοιάζουν αισθαντικά.
Μόνο δυο σκυλιά του δρόμου
που βρέθηκαν κι αυτά στο εν λόγω σοκάκι
απαξιώνουν το συμβάν.
Ξαπλώνουν μακάρια
γυρνώντας τις πλάτες τους στους τουρίστες
κοιμούνται του καλού καιρού
επάνω σ’ ένα υπερυψωμένο πεζούλι.
Όλοι κοιτούν το ηλιοβασίλεμα
κι εγώ θαυμάζω την αταραξία των σκύλων.
Ζηλεύω την όλη στάση τους, την αδιαφορία τους,
την παραίτησή τους από τα γήινα.
Μέσα σε τόσες εκατοντάδες ρομαντικών ψυχών
βρέθηκαν ευτυχώς και κάποιες
που με στωικότητα
αντιμετωπίζουν τα φυσικά φαινόμενα.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Αύγουστος (2007, 2012)]
Τα κουνούπια
Ανώδυνο κι αυτό το καλοκαίρι
Χωρίς ουλές χωρίς πληγές
Παράξενες μελανιές στα μαλακά μόρια
Βαθιά ρουφήγματα σε στέρνο και λαιμό
Ούτε τσιγάρα, σβησμένα, πια
Σε πόδια και σε χέρια, ούτε τίποτα
– τι απίθανες εποχές, με πάθη που ξεχείλιζαν
κι η μνήμη ακόμη τα ανακαλεί!
Ήσυχο καλοκαίρι, ακηλίδωτο
Με αντηλιακά υψηλής προστασίας στο δέρμα
(τάχα για να μη θυμάται;)
Κυλάει αβασάνιστα
Καλά που έμειναν και τα κουνούπια
Που με τις βραδινές τους αφαιμάξεις
Μας θυμίζουν πως ζούμε ακόμα
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σινάφι (2010-2012)]
Τα δάχτυλά της
πηγαίνει ταχτικά
στις παρουσιάσεις των βιβλίων της
όχι τόσο για τη γραφή της
–τη βρίσκει εξεζητημένη–
ούτε για το προκλητικό παρουσιαστικό της
αλλά για τα λεπτά, οστεώδη,
ερωτικά της δάχτυλα,
όπως φωτίζονται αμυδρά
από το φως της αίθουσας
τη στιγμή που διαβάζει
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σινάφι (2010-2012)]
Συναλλαγή
όσο διατηρούνταν ακόμη ζωηρός
ο απόηχος της παρουσίασης του έργου της από εκείνον,
του τηλεφωνούσε ταχτικά,
του έστελνε λουλούδια στη γιορτή του,
ευγενικά μηνύματα στον υπολογιστή
για χρόνια πολλά και αναστάσιμες ευχές
κάποια στιγμή εκείνη έγραψε μια θετική κριτική
για ένα πεζογραφικό του βιβλίο
και τη δημοσίευσε σε περιοδικό της πόλης
έκτοτε κόπηκαν μαχαίρι τα λουλούδια,
τα τηλεφωνήματα και οι ευχές της
συναντιόντουσαν μόνο αραιά και πού
σε εκδηλώσεις για βιβλία ή σε καμία γκαλερί,
ανταλλάσσοντας τα τυπικά
η συναλλαγή τους είχε ήδη ολοκληρωθεί
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
(σταδιοδρομία ποιητή)
Απ’ τα πακέτα των τσιγάρων
στο μπλοκάκι
ύστερα
σε χρωματιστό χαρτί πολυτελείας
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Στα ταπεινά σοκάκια
Όμορφα φυτρώνουν ποιήματα
Στις λεωφόρους
Ευδοκιμούν best seller
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Κολόμβου (1998, 2003)]
Σινέ «Αλκαζάρ»
Το Σινέ «Αλκαζάρ»
πρόβαλλε, παλιά, τα πάθη του Χριστού.
Μετά, το γύρισε, με ταινίες πορνό,
στα ανθρώπινα πάθη.
Αμήχανο, πλέον, το αλλοτινό κτίσμα,
με μόνο σημάδι αίγλης
τον ημικυκλικό σκονισμένο τρούλο του,
στέκει μετέωρο στους καινούριους καιρούς.
Απαλλαγμένο ολότελα από τα πάθη του.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Ψυχοσάββατο (1998, 2003, 2012)]
Σενάριο ευφάνταστου χορτοφάγου
Ο πεθαμένος κρεοπώλης της γειτονιάς μου
κάθε Μεγάλη Παρασκευή
στάζει αίματα.
Η λευκή ποδιά του γεμάτη λεκέδες.
Χέρια, μύτη, μάγουλα,
σημαδεμένα κόκκινα.
Καθαρίζει και πάλι συκωταριές,
κόβει στη μέση κατσικάκια,
αποκεφαλίζει αρνάκια.
Ξέρει καλύτερα από τον καθένα
για αίματα, για θάνατο.
Το βράδυ της Ανάστασης
τα σφαγμένα αμνοερίφια
ζητούν από ψηλά δικαίωση.
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Σαν μελισσούλα
Από λέξη σε λέξη
Πάλι πετάς
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σινάφι (2010-2012)]
Σα γυρολόγοι πραματευτάδες
στον Περικλή Σφυρίδη
κι όταν πλακώσουν αιφνιδίως στα μέρη μας
τίποτα μεγαλόσχημοι κριτικοί του λεκανοπεδίου,
σα γυρολόγοι πραματευτάδες
που ήρθαν να πουλήσουνε στις χωριανές
μασούρια, δαχτυλήθρες και βελόνες,
τρέχουν αλαφιασμένοι οι λογοτέχνες της πόλης
να δώσουν το «παρών», τα διαπιστευτήριά του,
να καταθέσουν τις νέες τους εκδόσεις,
ελπίζοντας σε μια σημειωσούλα, σ’ ένα τίποτα,
σε κάποια στήλη κυριακάτικης φυλλάδας
υπογράφουν πάντα με ιδιαίτερη εκτίμηση και εγκαρδίως,
κοψομεσιάζονται, τους κάνουν τεμενάδες,
οι άλλοι παίρνουνε τ’ αντίτυπα τάχαμου αδιάφορα,
τα ρίχνουνε μισή ματιά,
επιφυλάσσονται
και φεύγουν
έτσι, με κάτι τέτοια,
στομώνεται ο μινώταυρος της ματαιοδοξίας μας,
έτσι ελπίζουμε στο θαύμα και στην πλατιά αναγνώριση
κι ύστερα ξανά-μανά παράπονα και γκρίνιες
και αποσιώπησης σενάρια φανταστικά
– εμετικές μικρότητες, ολότελα ασύμβατες
με πνεύμα και δημιουργία
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Αύγουστος (2007, 2012)]
Ρεμβασμός τον δεκαπενταύγουστο
Γελοίο το θέαμα των λιπόσαρκων υπερηλίκων
Που αναδύονται, ετοιμόρροποι, από τη θάλασσα
Ή των άλλων, με τη γιγαντιαία κοιλιά τους
Και τα ακαλαίσθητα μαστάρια τους αηδιαστικά να κρέμονται
Τρεκλίζουν αργά, στα ρηχά, σαν μεθυσμένοι
Περπατάνε ξυπόλητοι, έτοιμοι να καταρρεύσουν
Ύστερα στυλώνονται και σέρνονται ως την ομπρέλα
Στύβουν με όση δύναμη τους έχει απομείνει το μαγιό τους
Να στάξει το θαλασσινό νερό στην άμμο, μην κρυώσουν
Χώνονται στην καθαρή τους πετσέτα
Τουρτουρίζουν για λίγο κι ύστερα πέφτουν
Σαν άδεια σακιά στην ψάθα, δίπλα στη γριά
Που ακόμη τους μαλώνει που άργησαν να βγούνε
Γελοίο το θέαμα, αναμφιβόλως.
Άλλωστε…
Ποιος δεν θα επιθυμούσε στη θέση τους έναν ηλιοκαμένο
Ανεμοδαρμένο Οδυσσέα να ξεπεταχτεί από τα κύματα
Έναν όμορφο, μυώδη νέο, να στάζουν νερά
Από το γυμνασμένο στέρνο του καθώς πλησιάζει
Με διπλωμένο το χέρι να σιάζει τα μακριά μαλλιά του
Ή Νηρηίδες, πλανεύτρες μάγισσες της θάλασσας
Την Αφροδίτη που αναδύεται εκθαμβωτική
Με τους γυμνούς μαστούς της και την ήβη της ακάλυπτη
Ή, έστω αξύριστο, τον Ροβινσώνα Κρούσο
Κάτι, τέλος πάντων, οτιδήποτε νεανικό
Ποιος δεν θα επιθυμούσε…
Όμως, οι γέροι με το γελοίο θέαμα
Της εξόδου τους από τη θάλασσα μας εξανθρωπίζουν
Μας θυμίζουν επίμονα και συνεχώς
Πως η ζωή είναι μικρή κι ο χρόνος πάντα αμείλικτος
Πως η νιότη, η ομορφιά, το σφρίγος, η ορμή
Μόνο μέσα στα ποιήματα ζουν αιώνια
Ή στις ονειροπολήσεις, στις φαντασιώσεις
Αργόσχολων τύπων σαν κι εμένα
Που ανέξοδα ρεμβάζουνε σε παραλίες
Σχολιάζοντας ανθρώπινες ατέλειες
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σαράκι (2000-2005)]
στη μνήμη του Χρίστου Τσολάκη
Ποίημα εργόχειρο κεντώ
Με τον μουλινέ της θλίψης μου
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
[Ενότητα Σινάφι (2010-2012)]
Παροπλισμένη ποιήτρια
του τηλεφωνεί απεγνωσμένα κάθε τρεις και μία
θέλει να βρεθούνε, να τα πουν
να του χαρίσει όλα τα βιβλία της με θερμές αφιερώσεις
ετοίμασε και την πρόσκληση της παρουσίασής της
σε χρωματιστό φάκελο
τυλιγμένο με ροζ φιόγκο∙
ο καφές, λέει, στο στέκι της Αριστοτέλους,
κερασμένος από εκείνη
και τι δεν κάνει μια παροπλισμένη ποιήτρια
μήπως και γράψουν δυο αράδες για το έργο της!
Από τη συλλογή Ντόρτια (2012) του Παναγιώτη Γούτα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Παναγιώτης Γούτας
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 