Φυσάει στο Σικάγο και μέσα μου ο Βαρδάρης τα κύματα σηκώνει. Η λίμνη μουρμουρίζει περιπέτειες του γλυκού νερού καθώς αλήτης ο Θερμαϊκός μια βάρκα βασανίζει. Τους προσφιλείς ανέμους μου θα δείτε πως φροντίζω. Εκείνον τον τραχύ και βιαστικό στη Σαμοθράκη τον φωνάζω Β-Ουρρρ, χρόνια δεν συναντιόμαστε, μα ξέρω με θυμάται. Φυσάει στο Σικάγο και φέρνει ο αέρας gospel με μια εξαίσια φωνή. Χορεύει το μετάξι στο πουκάμισο μια γλυκιά θλίψη, ανάλαφρη σαν ξεχασμένη από μιαν άλλη άνοιξη δική μου πεταλούδα. Φυσάει και σηκώνονται ψηλά φαρδιά φουστάνια αισθήματα, ενώ της θέλησης τα πόδια στα βήματα επιμένουν. Από ένα ποίημα ξεκολλούν τα φύλλα ενός φθινόπωρου και ψάχνουν μες στις λέξεις μου το δάσος. Συχνά τα ονόματα ξεχνώ και ο Vattimo στην transparent society επιμένει. Φυσάει αέρας στο Σικάγο και πάνω απ’ τις μεταμοντέρνες βεβαιότητες το εφήμερο ανυψώνει.

Από το ποιητικό βιβλίο Πόλεις του ανέμου (2005) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Τα χρώματα μιας ιστορίας

Τα χρώματα μιας ιστορίας

[Μέρος III]

Με υφάσματα δαμασκηνά της Προύσας χρυσοκέντητα
έγραψε μες στις λέξεις της το σώμα
σαν παραμύθι στις κινήσεις του ενέδωσε
και νίκη έδωσε στα βήματα κατακτητή.

Να μ’ αγαπάτε, είπε,
με τα λόγια που φορώ για ν’ αντέχω στο κρύο.

Να μ’ αγαπάτε, ίσως, γιατί με λέξεις ανυπόδητες
Θ’ ανέβω τη ζωή μου ως την κορφή.

Από τη συλλογή Η κατίσχυση των ρόδων (2002) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Επιστήθιες λύπες

Επιστήθιες λύπες

Μέρες από βροχούλες, μουσκεμένες άδικα
σαν επιστήθιες λύπες του χειμώνα στάζουν
άνθρωποι που το φόβο διασχίζουν
τρέχοντας
βραδυπορούν
στα υπόγεια του τραγουδιού
μια καταιγίδα πόθων ησυχάζει.

Με ξεγελά σα θάλασσα
η αλμύρα των καιρών
του σταφυλιού η απόκριση
στην ευτυχία γεύση.

Από τη συλλογή Ευεξία χρωμάτων (1998) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Καθημερινό: Πλατεία Ναυαρίνου

Καθημερινό: Πλατεία Ναυαρίνου

Κραυγές πουλιών
τα πρωινά μας όνειρα ραμφίζουν
κι απ’ το σπασμένο του ύπνου τσόφλι
προβάλλουν νεοσσοί της κάθε ημέρας έγνοιες.

Από τη συλλογή Ευεξία χρωμάτων (1998) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Το μέλλον νοσταλγεί

Το μέλλον νοσταλγεί

[Μέρος II]

Η θύμησή σου αδημονεί στο πρωινό μου όνειρο
Κι εγώ στη μέρα μπαίνω ως τα ρηχά
Μούσκεμα στο γαλάζιο γίνομαι
Αθώα.

Ποια νύχτα σε κοιμάται στο σκοτάδι της;
Ποιος ύπνος στα όνειρά σου ανθίζει;

Από τη συλλογή Η κατίσχυση των ρόδων (2002) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Προσταγή αυτοκτόνος

Προσταγή αυτοκτόνος
[ή η βυζαντινή προέλευση της αράς «άι τσακίσου»]

[Μέρος II]

Το χρόνο σκίζαν αστραπές οργής
Άδειαζαν το σκοτάδι τους οι ώρες
Την αυτοκτόνο προσταγή ο αφέντης έστελνε:
Αγχόνη χρήσαι ή κρημνίσαι εαυτόν.
Ποιος ώμος μοίρα αντίθετη τη σήκωνε;
Και χέρι ποιο στη σκέψη
τ’ αγκάθι απ’ την πληγή το βγάζει;
Ήταν κι ο δρόμος που τα βήματα δεν άκουγε
Πιο λίγος απ’ τη ζήση σου να γεννηθείς αν τύχαινε.
Στο χρόνο λένε τσακιστήκανε πολλοί
Κι άλλων τα βήματα απ’ την κόψη του χαμού επιστρέψαν
Καιρός πολύς χειμώνιασε στη σκέψη τους
Ώσπου να μάθουν οι άνθρωποι
Πως στη ζωή τους να υπακούουν όφειλαν
και τέτοια προσταγή ν’ αδειάζουν από πράξη.
Γράψαν λοιπόν Νομομαθείς στη Βασιλεύουσα,
Ευρυμαθείς γραμματικοί φωνάξαν
Ουδείς επί τω κατακρημνισθήναι καταδικάζεσθαι.
Δεν πας εσύ να γκρεμιστείς, είπε του αφέντη του,
Που αγχόνη εγώ στη ζήση μου θα φτιάξω;

Από τη συλλογή Η κατίσχυση των ρόδων (2002) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Το εύθρεπτο υλικό της απορίας

Το εύθρεπτο υλικό της απορίας

[Μέρος I]

Ποιος άρτος επιούσιος θα θρέψει τις ελπίδες σου;
Πλάνητες λέξεις χρησμοδότησαν ταξίδι
όμως στις πόλεις τα χαμόγελα εισρέουν
από θολές πηγές του παρελθόντος λάθους
και οι χάρτες των βημάτων αλλού χαράσσουν
τώρα επαγρύπνηση.
Ποιος σπόρος επουράνιος την άρνηση θα μετατρέψει
σε καλή σοδειά και ποιος τον πυρετό θα πείσει
να μη θωπεύει την πληγή στα λόγια;
Από ποιο φως τη μέρα θα διαβάσεις για να μάθεις πως
κάθε παράδεισος κι ο ερπετός του όφις
μήλο γλυκό κρατάει την αμαρτία
εύπλαστη από πηλό σε ύψος ονείρου
που στα μάτια σου τσακίστηκε
ίσως γιατί όταν την αλήθεια αγγίζεις κάνεις πάντα αχ
που ήταν μόνο παραμύθι ο παράδεισος,
ευχή στα χείλη ενός αγγέλου ή και παράπονο,
η γη αν του μοιάζει δεν θυμάται
και συ από τότε όλο λοξά μπαίνεις στον ύπνο σου
να βγουν τα ψάρια στα ρηχά του ονείρου ελπίζοντας
δίχτυ να πιάσουν οι χαρές
και οι έγνοιες σου λιμάνι απάνεμο.
Ποιος άρτος επιούσιος τις σκέψεις σου θα θρέψει;

Από τη συλλογή Η κατίσχυση των ρόδων (2002) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Απωλείας ασμάτιον

Απωλείας ασμάτιον

Η μέρα είν’ από ξύλο, λιώνει μέσα μου ο καιρός
με τρώει η θάλασσα, που πάνω μου αλμυρίζει

κρατιέμαι απ’ τα ψηλά βουνά, ζυγώνω τα καράβια
κι από τον τρόπο πιάνομαι που στις γραφές διαβάζω

σκύβω να ξομολογηθώ στα χόρτα που κατέχω
ανθίζουν τα χαμόμηλα, ντρέπονται οι παπαρούνες

στα στήθη μου ολοφύρονται οι παναγίες του κόσμου
πικρές φωνές γλυκαίνονται όταν τις δέσει ο πόνος

τρέχω ν’ ακούσω απ’ το νερό τα σχήματα του Νόμου
πως ηλιοδένομαι στο φως και φεύγω του θανάτου.

Από τη συλλογή Πορφυρό ασμάτιο (1994) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου

28/05/2017 by Βίκυ Παπαπροδρόμου

Μαρία Αρχιμανδρίτου, Η τέχνη του οικολογείν ευσχημόνως

Η τέχνη του οικολογείν ευσχημόνως

Έφτασε ο καιρός
να υπερασπιστούμε υψηλόφρονες
και το δικαίωμα
κάθε πτηνού στο ίδιο του τιτίβισμα
της παπαρούνας το δικαίωμα στο κόκκινο
της θάλασσας τα legal rights στην αλμύρα της

Από τη συλλογή Ευεξία χρωμάτων (1998) της Μαρίας Αρχιμανδρίτου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Αρχιμανδρίτου