Κώστας Κλάββας & Αλέξης Αλεξόπουλος, Πέταξε ένα πουλί (με τον Γιάννη Βογιατζή και την Τζένη Βάνου)
Θα ξαναπετάξω
Θα ξαναπετάξω
εκεί που ο ήλιος ανάβει τροπικά φαινόμενα
χρώματα και φωνές
Ρωτώντας φτάνεις κάπου
Αγαπώντας πηγαίνεις παντού
Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
ars poetica
χαϊδεύω
το άγραφο χαρτί
και περιμένω
ποιος απ’ τους δυο μας
θα ριγήσει πρώτος
Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Υπομονή
Μπαινοβγαίνω σα μέλισσα
όλο κάτι κλέβοντας
από τον εαυτό μου
Υπομονή
Θα μεγαλώσουν τα παιδιά
Θα περάσουν τη θάλασσα
Θα με θυμούνται
μέσα στην κορνίζα μου
σαν νύφη
Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Όταν νυχτώνει
Όταν νυχτώνει
η ζωή αιμορραγεί
και μπαινοβγαίνει
από σώμα σε σώμα
Μεροληπτεί κάποτε ο θάνατος
και σου ανήκει
Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Μιχάλης Τερζής & Άννα Μπιθικώτση, Θέλω έναν πρίγκιπα
(τραγούδι: Μαρία Σουλτάτου / δίσκος: Το παραμύθι μου (2005))
Θέλω
στη Μαριέττα
Θέλω
μια ζεστή κουβέρτα
αντί γι’ αυτό το ποίημα
που ξετυλίγεται με ύποπτα κρόσσια
σκαλώνοντας σε κάθε αγκάθι βρύση ή καρφί
Ένα σοβαρό μονόχρωμο σκέπασμα
αδιαφανές
κι αδιάφορο στις αχτίδες της μνήμης
Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων
Δεν καταλάβαινε το σώμα του
τη σημασία των χεριών του
Ένας τριγωνικός λογισμός τον βασάνιζε
σαν τυχερό παιχνίδι, τον έπνιγε τη νύχτα
η εκπνοή των χαρτιών του.
Όσα είχε αγαπήσει μυρμηγκιάζανε
σε μια οξεία γωνία
Δεν τον χωρούσε το ποίημα, έφευγε
σε δάση δισταγμών
Όμως τα όνειρα πουθενά δεν είναι ανώδυνα και
δεν μπορείς να ιστορείς
με συριγμούς και με νοήματα
εκείνες τις ανταλλαγές πυρών στο πεδίο
της σάρκας σου
τις μυστικές απώλειες του εχθρού
που εχθρός δεν ήταν
και ν’ αναιρείς
το χρονικό των υποδόριων γεγονότων
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Τη νύχτα που πάγωσαν τα όνειρα
Τη νύχτα που πάγωσαν τα όνειρα
κι έπεσε σταλακτίτης από το στόμα μου το ποίημα
ήταν ευκαιρία
να ξεριζώσω επιτέλους τα αρτόδεντρα
που φυτρώναν στο περβάζι εριστικά
και βγάζοντας μία μία τις αγκίδες
απ’ το ερωτικό μου σώμα
ν’ αρκεστώ στ’ αγοραία
Μα όλα περνούν ξανά από τη γεύση μου
και συρρικνώνονται στο αδηφάγο μου στομάχι
και παραμένω
ο πεινασμένος των χαιρετισμών
των άλικων πηγών
ο διψασμένος
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Προσωπογραφία
Την προσωπογραφία μου χαράζει
ο χρόνος
τα φρύδια διαζώματα
τα κλειστά μάτια σβούρες
αντίποδες
των τοπίων των δέντρων
θεατές των ιστών που σκιάζουν τα όνειρα
και το στόμα μεστό κεντρί
ν’ αντιπαρέρχεται το χάος
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
πορεία
με άνεση φωτός
περνώ
και δεν πηγαίνω πουθενά
δεσμά αγίων με κρατούν
ανάβω τους όρκους μου με προσοχή
και προσευχή
μην στερηθώ
τον επιούσιο λυγμό μου
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Ποίηση
κι αυτό οδύνη λέγεται
απρόσμενη φωνή
να σκάβεις
να φανερωθεί
η ακέραια
μέσα όψη
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Νήστευε
Νήστευε
να μεταλάβεις όνειρο
να ονομαστεί ο στεναγμός φιλί του ύψους
σύννεφο ερωτικό να ψηλαφεί τον ουρανό
και να γεννά χώμα οργωμένο
εμένα
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Μίκης Θεοδωράκης, Στην ανατολή
(τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Στην ανατολή (1974))
Βρέχει στην Ανατολή
Βρέχει στην Ανατολή
και οι πρόγονοί μου ξαγρυπνούν
Νανούρισέ με νύχτα
μεγάλωσέ με αλλιώς
ή πνίξε με
όσο είναι καιρός
με την μετάξινη κλωστή
που έμεινε απ’ τα χρόνια
Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Χειμέριο ποίημα
[Ενότητα το ζώο που κρύβω]
ξαναπέφτω στην τρύπα μου άπλυτη από το καλοκαίρι.
βουίζω, μιλώ μια ακατάληπτη γλώσσα αντί για λέξεις
έχει ψάρια αντί για φράσεις
αμμουδιές
και να τα λέπια ξεπετάγονται
και να τα φύκια
κι εσείς κυνηγοί με τις πορφυρές μάσκες αφήστε με.
εγώ θα βγάλω τη νύχτα
και κάθε νύχτα θα μακραίνω τα νύχια
τα μαλλιά μου τις μνήμες
θα μαθαίνω χρώματα και μυστικά ωκεανών
και θα ξαναφανώ την άνοιξη
άγρια υγρή γυαλιστερή κι αθώα.
Από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω και άλλα πλάσματα (1987) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Το ζώο που κρύβω
[Ενότητα το ζώο που κρύβω]
κι έρχεται απόγευμα κι ένα σενάριο για δύο
άδειο σενάριο για δωμάτιο με μουσική ή χωρίς με την
απουσία σου
θα περάσει
διάρκεια ανάμνηση θάνατος
μνήμη μνήμη πραγματικότητα
πράγματα γνωστά για μένα
αύριο
το ούριο ούριο θα φυσήξει σκουπίζοντας
το μέτωπο σκουπίζοντας
τα φιλιά
το επίχρισμα
αύριο θα φύγεις όπως άλλωστε γίνεται
και τρέχει να προλάβει η νύχτα να με κρύψει
γιατί αλλοιώνομαι
γυρίζω προς τα μέσα καρπίζω σαπίζω
και φτύνω ζωή στο άδειο χαρτί που με δέχεται
περιμένει
στο τραπέζι να το χαϊδέψω να το τυραννήσω
ερωτικό χαρτί
εραστής παθητικός και πιστός
με λίγο αίμα χαίρεται
κι αυτό το βράδυ είναι ένα αυγό που δε στηρίζεται
πουθενά
σπάει
και κολλάει ο τόπος
ο τόπος μου
κολλάω
μη μ’ αγγίζεις
μένω μετέωρη δε με διακρίνουν δεν ξέρουν το ζώο
που κρύβω
με αγαπούν για κάτι που πετάει γύρω μου και τους διασκεδάζει
μασκαρεύω και μασκαρεύομαι
μασκαρεύω τα πράγματα
τους βάζω κορδέλες καρφίτσες γλυκά
τα λεκιάζω
τα τρίβω
τα συντρίβω
βγάζω νύχια μαλλιά γένια μουστάκια
τρίχες στα πόδια
στην κοιλιά
στις μασχάλες
από τις σκάλες κατεβαίνω στη γη μυρίζω το χώμα
αρκουδίζω και
φεύγω
σε μιαν άλλη εποχή
Από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω και άλλα πλάσματα (1987) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 