Προδοσία
Δεμένα άλογα στην πόλη
δόντια που τρίζουνε ανελευθερία,
πόδια σκληρά κλοτσούν ασυναίσθητα
τη θηλιά στο λαιμό,
σε γυάλινη κατατομή
τρεμοπαίζει
–εικόνα απομονωμένη–
το αποχαυνωτικό χορτάρι.
Τυχαίες πέτρες μοναρχούν
το σφριγηλό τρίχωμα,
γύρω απλώνονται
κι ο κόσμος
κι ο Θεός
κι αυτά δεμένα σε μια ματωμένη παπαρούνα
παραδομένα σε μιμητικούς ορίζοντες
με παρωπίδες του προσώπου απορροφημένες
μπερδεύουνε θανάσιμα τα βήματά τους,
σφίγγουν σκοινιά κρύφιων απαγχονισμών,
ώρες που μεταμορφώνονται
σε μαύρο πανί.
Από τη συλλογή Ελαττωματικό χώμα (2015) της Μαρίας Τζίκα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Τζίκα
