Τρεις ιστορίες με αγάλματα
1. Μαρμάρινη ιστορία
Στην άκρη της πόλης υπάρχει μια εκκλησία
και στην αυλή της μισοθαμένη
μια στέρνα με νερό
στη μέση βυθισμένο ένα κομμάτι μάρμαρο
με μια επιγραφή
που δεν μπορώ να τη διαβάσω.
Τις νύχτες ερχόταν ένα σπασμένο άγαλμα
και μελετούσε την επιγραφή.
«Εδώ υπήρχε κάποτε μια πόρτα
που έβγαζε στον ουρανό»,
έτσι το άκουγα να λέει.
Το άγαλμα άφηνε τα ρούχα του
στα χόρτα να λουστεί
μια άμαξα μαρμάρινη περίμενε απ’ έξω.
Ένας στρατιώτης το πρόσεξε μια νύχτα
κάπνιζε απόμερα εκστατικός και κοίταζε
ως το πρωί το ένα του χέρι είχε γίνει πέτρινο
και κράταγε σφιχτά ένα κλειδί.
Από παντού ερχόταν ο φλοίσβος του αιώνα.
Από τη συλλογή Τα παγόνια της μονής Βλατάδων (1992) της Κατερίνας Καριζώνη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Κατερίνα Καριζώνη
