Είναι μια γειτονιά
Είναι μια γειτονιά που δεν σωπαίνει∙
πότε ακούς τραγούδι, πότε καβγάδες, πότε βροχή.
Τα παράθυρα δεν έχουν γρίλιες,
τα μυστικά είναι μισόγυμνα,
τα παιδιά ανήσυχα.
Κι ακόμα και στην πιο λιπόθυμη νύχτα
ακούγονται λαχανιασμένα βήματα
να σκουντουφλούν στις πέτρες, να διστάζουνε,
και πάντα να καταλήγουν σε μια οικοδομή
στα σκοτεινά, να ξενυχτήσουν.
Κι όλη η γειτονιά σα να μην έχει πού να κοιμηθεί
σα να μην έχει πού να κλάψει.
Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966) της Θεοδώρας Ντάκου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Θεοδώρα Ντάκου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 