Αφίσα
[Ενότητα Μικρές μέρες]
Μα επί τέλους τι είμαι
Εγώ που έψαυσα ένα χάρτινο πρόσωπο
Στημένο στην αμφιβολία των δρόμων
Στα σταυροδρόμια της σιωπής
Πάνω σε τόσες αφίσες το κοίταξα
Ν’ αλλάζει χρώματα ν’ αλλάζει στάσεις
Να του σχεδιάζουν ματογυάλια
Να του προσθέτουν υπογένεια
Ερυθρά και γλαυκά μάτια
Σκισμένες παρειές και μέτωπα
Αύριο ένα καινούριο πρόσωπο
Στο πρόσωπό μου θα επικολληθεί
Στιλπνό κι ακέραιο μες στη νύχτα
Για να ξυπνήσει και ν’ αντιληφθεί
Πως πάλι έβρεξε πως πάλι πέρασε
Το νύχι το μαχαίρι
Σκισμένες παρειές
Σκισμένα μέτωπα
Από τη συλλογή Μικρές μέρες (1973) του Αλέξη Τραϊανού
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλέξης Τραϊανός
Reblogged στις Greek Canadian Literature.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!