Ευτυχία Γερ. Μάστορα (Παπαγεράσιμου), Τα κάλλη του Νησιού μου

Τα κάλλη του Νησιού μου

Χρόνια νοώ, χρόνια μετρώ και χρόνια συλλογιέμαι
που πέρασαν και διάβηκαν και στην καρδιά κοιμούνται
κι ως ήρθα πάλι στους Παξούς στη θύμηση ξυπνήσαν
και ζωντανέψαν τα παλιά στα τωρινά μπλεγμένα.

Παίρνω τη στράτα την παλιά, να φτάσω στο χωριό μου,
εκεί στα Μαστοράτικα, στο πατρικό μου σπίτι
και περπατώ και σταματώ κι ολόγυρα κοιτάζω.
Δεν είναι ξένα που θωρώ μαι και γνωστά δεν είναι
και βούρκωσαν τα μάτια μου και μάζεψε η καρδιά μου,
να βλέπω λιόδεντρων κορμούς, μα που δεν έχουν κλώνους,
να βλέπω σκάλες* γύρω μου κι οι γρέμπες* γκρεμισμένες,
να βλέπω σπίτια παξινά κι οι αφοδιές* τους άδειες
και τα πορτοπαράθυρα σφιχτομανταλωμένα
και τα κηπάρια αφρόντιστα, πνιγμένα στα χορτάρια.
Οι τράφοι δίχως πρόβατα, οι ράχες δίχως γίδια
και τα στρατόνια απάτητα μες στις μερτιές χαμένα.

Κι ως έφτασα στα πατρικά, στον Άγιο Κωνσταντίνο,
τρέχω να παραπονεθώ στον τάφο των γονιών μου.
Ας ξύπναγεν η μάνα μου να κατεβεί στον Κάμπο*,
ας σκώνονταν κι η νόνα μου στην Πλακωτή* να πάει,
να φέρουνε κι οι δυο νερό, να πιω να ξεπονέσω.

Και ξαστερώνει η καρδιά, φωτίζονται τα μάτια,
ξανακοιμούνται τα παλιά και χαίρομαι το τώρα,
την καταπράσινη στεριά, τη θάλασσα σμαράγδι,
την Παναγιά, την Παπαντή, τον Άγιο Χαραλάμπη,
τον Αϊ-Νικόλα του Γαγιού, το Μογγονήσι πέρα
και τις πανύψηλες ελιές που κρύβουνε τον ήλιο.

Φιλώ το χέρι του Χριστού κι ευχαριστώ Του λέω,
που ’χει πολλά κι αμέτρητα τα κάλλη του Νησιού μου.

_____________________________
* Γλωσσάρι
σκάλες = κλιμακωτές επιφάνειες του εδάφους
γρέμπες = μάντρες από τοπική πέτρα, ξερολιθιά
αφοδιές = αυλές
Κάμπος, Πλακωτή = τοποθεσίες με στέρνες δημόσιας χρήσης

Από τη συλλογή Παξινοί Δεκαπεντασύλλαβοι (2005) της Ευτυχίας Μάστορα

Translatum: Favourite Poetry / Ευτυχία Γερ. Μάστορα (Παπαγεράσιμου)