Ποιητική
[Ενότητα Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα]
Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν
για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο
για σας χωριάτες, που ήπιαμε μαζί στα χάνια τις χειμωνιάτικες νύχτες του αγώνα
ενώ μακριά ακουγότανε το ντουφεκίδι των συντρόφων μας.
Γράφω να με διαβάζουν αυτοί που μαζεύουν τα χαρτιά απ’ τους δρόμους
και σκορπίζουνε τους σπόρους όλων των αυριανών μας τραγουδιών
γράφω για τους καρβουνιάρηδες, για τους γυρολόγους και τις πλύστρες.
Γράφω για σας
αδέρφια μου στον θάνατο
συντρόφοι μου στην ελπίδα
που σας αγάπησα βαθιά κι απέραντα
όπως ενώνεται κανείς με μια γυναίκα.
Κι όταν πεθάνω και δε θα ’μαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα κι απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί
και τα εργαλεία του λαού.
Από τη συλλογή Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο (1956) του Τάσου Λειβαδίτη
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Υπέροχο!! Μόνο που τα βιβλία του ποιητή μας, συν τω χρόνω, υπερκάλυψαν κάθε κοινωνική τάξη και βρίσκονται παντού, διαβάζονται απ’ όλους..όχι μοναχά από κείνους που αναφέρεται ο ίδιος στο ποίημα του αυτό..Μεγάλος ποιητής!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό είναι καλό αν πράγματι νιώθουν όλες οι τάξεις στις μέρες μας αυτά που λέει ο ποιητής. Ασφαλώς, σπουδαίος ποιητής, Συμφωνούμε απόλυτα, Βεατρίκη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βίκυ μου, νάσαι καλά και για τις ομορφιές που μας δίνεις!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!