Δημήτρης Σέκερης, Τρεις εκδοχές

Τρεις εκδοχές

ο άντρας
Άνοιξα τότε το παράθυρο
έτσι χλωρός. Κι απ’ το παράπονο
πίσω η θάλασσα. Στην άκρη
άδεια τραπέζια φθινοπωρινά
όχι μαλάματα ή κρασί ή πυρετός.
Μόνο το φρύδι της λίγο γερτό
και κάτω ανήλεο το μάτι.

η γυναίκα
Έχεις πια πάρει την απόφασή σου.
Ώριμη στέκεσαι. Κ’ επάνω, ψηλότερα
φουντώνει το κόκκινο. Δειλινό όπως τότε
που σε φίλησε γέρνοντας σε τοίχο ασβεστωμένο.
Δειλινό και, η θάλασσα να χυμάει
εντός σου για να τον καταποντίσει
κι ούτε είδωλο πια. Την απόφασή σου την πήρες.

ο φίλος
Γενναίος κυρώθηκε — να μην πεις κυνικός.
Άδηλη μνήμη, βουρκωμένη ανάσα
που τραβάει πιο πέρα
με τον Αστυάνακτα νεκρό στα χέρια
κι ολοφύρεται. Προεξοφλήθηκε γενναίος.

υστερόγραφο
Στο στήθος του η μαρτυρία:
το φονικό εμβατήριο που κομπάζει
καθώς φυσάνε μέσα του οι βοριάδες
του κατατρεγμού. Για να μην πεις κυνικός.

1966

Από τη συλλογή Αγωγή (1972) του Δημήτρη Σέκερη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Δημήτρης Σέκερης