Αυτοί που φτάσαν απ’ τα σύνορα τη νύχτα
«και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν»
άθλιοι ψεύτες
προδότες
σκλάβοι των βαρβάρων –
μας εξαπάτησαν οι μαντατοφόροι των συνόρων
Μεσάνυχτα
γλιστρήσαν ίσκιοι μες στον τόπο
σκύλοι, γάιδαροι και τράγοι
λύκοι
σπάσαν τις πόρτες, κλείσαν τα περάσματα
των γυναικών και των αντρών
των κοριτσιών, των αγοριών –
Αχ αυτός ο άντρας
κι αχ αυτός ο έφηβος
Αυτή η μάνα κι αυτή η γκαστρωμένη
Αχ η σάρκα της γυναίκας που σκιρτά
από τη σάρκα της γυναίκας
Κι αχ ο έρωτας με το αγόρι
κι ο έρωτας με το κορίτσι
ο πόνος τους κι ο σπαραγμός τους
ο ποταμός από το αίμα τους
Κι αχ ο έρωτας με τη νεκρή –
Παντού
μια βάρβαρη σκλαβιά ξημέρωσε στον τόπο
Από το ποίημα Σκλάβοι της δύσης (1975) του Νίκου Βρεττού
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Βρεττός
