M. Pinder, Klaus Munro & Σέβη Τηλιακού, Μου λείπεις
(τραγούδι: Vicky Leandros / δίσκος: Πες μου πώς μπορείς (1970))
Όσα δεν κρύβονται
Άναψα κερί στον τάφο συγγενικού μου προσώπου.
Δίπλα μια μαυροντυμένη γυναίκα,
απλή, συμμαζεμένη,
έβαζε λουλούδια στον τάφο του άνδρα της.
Δεν έκλαιγε μόνο σιωπηλά,
αλλά συνεχώς, χωρίς παύσεις,
έναν ερωτικό μονόλογο έλεγε στον άνδρα της
που χάθηκε,
πονεμένα λόγια ερωτικής λατρείας.
Την ψυχή μου άγγιξε καθώς την άκουγα.
Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Αλεξάνδρα μου,
Με συγκίνησε πολύ αυτό το ποίημά σου!
Υπέροχη η γραφή του και τόσο βαθιά ανθρώπινος ο θεματικός του πυρήνας.
Το διάβασα και το ξαναδιάβασα, και κάθε φορά σταματούσα στις φράσεις «έναν ερωτικό μονόλογο έλεγε στον άνδρα της που χάθηκε» και «πονεμένα λόγια ερωτικής λατρείας».
Θαυμάσιος και ο καταληκτικός στίχος!
Επίτρεψέ μου να ολοκληρώσω το σχόλιό μου, παραλλάσσοντας αυτόν τον τελευταίο σου στίχο…
Την ψυχή μου άγγιξε το ποίημά σου, καθώς το διάβαζα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σ’ ευχαριστώ, Γιόλα μου, για το θαυμάσιο σχόλιό σου που μου έδωσε χαρά και συγκίνηση.
Αυτή τη σκηνή με την μαυροφορεμένη γυναίκα την κουβαλούσα χρόνια στη μνήμη μου. Κάποτε ήρθε η στιγμή να την καταγράψω σε στίχους. Εκείνο που με παίδευε και ήθελα ολοσχερώς να αποφύγω ήταν ο μελοδραματισμός. Γι’ αυτό και μου πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί το ποίημα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!