Προσωπογραφία
Βαθιά, αδιάλειπτα αγέρωχος
όμως η αδρή αρρενωπότητά του
πώς και με τι να συγκριθεί;
Άγρια κι ακμαία η αρρενωπότητά του
σαν καλοκαιριάτικο λιοπύρι
με καθηλώνει και την αποθησαυρίζω.
Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Εκπληκτική η «Προσωπογραφία» σου, Αλεξάνδρα μου!
Την διάβασα επανειλημμένα, και ειλικρινά η γραφή της και τα νοήματά της μου θύμισαν εκείνα τα αθάνατα, αριστουργηματικά επιγράμματα της Αλεξανδρινής Περιόδου, τα «στολίδια» -όπως έχουν χαρακτηρισθεί- του αρχαιοελληνικού ποιητικού λόγου.
Υπογράμμισα το «βαθιά» και το «αδιάλειπτα» που σίγουρα υπερτονίζουν αυτό το ήδη δυνατό «αγέρωχος», το επίθ. «αδρή» που κι αυτό επιτείνει τη σημασία της «αρρενωπότητας», το «πώς» και το «με τι» του 3ου στίχου, την επιστροφή σου στην «αρρενωπότητα» με τα ισοσύλλαβα και πανίσχυρα «άγρια» και «ακμαία» (και οι 3 λέξεις να ξεκινούν με το κυρίαρχο «α»), την εκπληκτική παρομοίωση «σαν καλοκαιριάτικο λιοπύρι» και τέλος αυτόν τον εξαιρετικό στίχο μ' αυτά τα τόσο εύστοχα επιλεγμένα ρήμ. «καθηλώνει» και «αποθησαυρίζω», στίχο και ρήματα για τα οποία θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος τόσα πολλά…
Αλεξάνδρα μου, το βρίσκω ως ένα από τα ωραιότερα ποιήματά σου, από κάθε άποψη!
Μπράβο σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιόλα μου, πραγματικά με ρίγος συγκίνησης διαβάζω τα καλά σου και πάντα αναλυτικά σχόλια για το ποίημα. Το ότι μοιάζει με τα επιγράμματα Αλεξανδρινής περιόδου είναι το υπέρτατο που μπορώ να ακούσω, γιατί είμαι λάτρης των επιγραμμάτων της Παλατινής Ανθολογίας και συνεχώς εντρυφώ στα ποιήματα-διαμάντια που περιέχει.
Αμέτρητα ευχαριστώ, να είσαι καλά.
Παρενθετικά να αναφέρω ότι η προσωπογραφία είναι για τον «θεσσαλονικιό έμπορο», είναι ο ίδιος γοητευτικότατος άνδρας. Όμως, εδώ πραγματεύομαι την αίσθηση που μου άφηνε η αρρενωπότητά του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!