Γιώργος Χατζηνάσιος & Γιώργος Κανελλόπουλος, Άσ’ τους να λένε
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Σταμάτης Κόκοτας
Δίσκος: Διαδρομή (1973)
Λένε για μένα πως γυρνάω τις βραδιές
ακόμα λένε πως δεν είμαι καθωσπρέπει
πως έχω κάψει όσες γνώρισα καρδιές
και άσπρη μέρα δίπλα μου καμιά δε βλέπει
Άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν
αυτοί δεν ξέρουν ν’ αγαπούν
τρέχουν να φτάσουν μα δεν μπορούν
άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν
Λένε για μένα πως ποτέ δεν αγαπώ
ακόμα λένε η καρδιά μου είναι από πέτρα
όμως το ξέρω κι αν στο τέλος θα χαθώ
εγώ δεν κλείνω τη ζωή σε λίγα μέτρα
Άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν
αυτοί δεν ξέρουν ν’ αγαπούν
τρέχουν να φτάσουν μα δεν μπορούν
άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν
Advertisements
Ένα από τα αγαπημένα μου. Ευχαριστούμε πολύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το πρώτο μου άκουσμα, σήμερα!
Και σε ρωτώ: είναι δυνατόν να μην κυλήσει χαρούμενα αυτή η μέρα;
Και η μουσική και οι στίχοι και η ερμηνεία, όλα υπέροχα…
Αλλά, κατά τη γνώμη μου, το πιο έντονο «χρώμα» αυτής της τόσο ευχάριστης διαδρομής
κατάφερε να το αποδώσει ο Κώστας…
Υ.Γ. Υπογράμμισα το στίχο «εγώ δεν κλείνω τη ζωή σε λίγα μέτρα». Ευτυχής αυτός που το σκέφτεται και, φυσικά, το εφαρμόζει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευτυχής, ε; Δυστυχώς, το τίμημα είναι πολύ ακριβό.
Για το τραγούδι είπες όλα όσα οφείλουμε να πούμε. Δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ditto! Καλημέρα σας 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα σας. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η κριτική – Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)