Παντελής Θαλασσινός & Τάσος Σαμαρτζής, Όσοι μείναν παιδιά
(τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός / δίσκος: Ο άγιος έρωτας (2001))
[Μέρος Β’]
Ηλιοτρόπιο
Αν μπορούσες
να χαμήλωνες τ’ ανάστημα
να χωρούσες ξανά
στο γέλιο και τη λύπη ενός παιδιού,
ίσως να ένιωθες έστω κι αργά
την ανυποψία της μάταιης δόξας.
Ίσως να μπορούσες για μια στιγμή
να διαγράψεις τα προσωπεία
που αλλοίωσαν τη ζωή σου
και το ευτελές αντίκρισμα
του αβέβαιου κέρδους.
Τα ταπεινά πουλιά,
στη δόξα της γύμνιας τους,
γράφουν διαδρομές αγγέλων
και τροπισμούς φωτός.
Από τη συλλογή Φαράγγια των Αγγέλων (2008) του Γιάννη Ποδιναρά
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Ποδιναράς
Πόσο με συγκινεί η απλότητα, η ταπεινότητα και η ευγένεια της ψυχής.Δεν αντέχω την έπαρση και την κενότητα.Καλό σου απόγευμα Βίκυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και ξέρεις, Γιάννη, η έπαρση και η κενότητα είναι συχνά επιμελώς και ύπουλα κρυμμένες πίσω από ένα προσωπείο επιτηδευμένης απλότητας και ταπεινότητας. Στις περιπτώσεις αυτές, θα το πω λαϊκά, εύκολα τρως την μπλόφα του ματαιόδοξου για πολύ καιρό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχεις δίκαιο Βίκυ.Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι απόλυτα καλός ή χωρίς λάθη.Πρέπει όλοι να το παλεύουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, Γιάννη μου. Και η μόνη πάλη που έχουμε πιθανότητες να επιτύχει είναι ο αγώνας μας για τη βελτίωση του εαυτού μας. Πολλά βελτιωμένα άτομα μπορεί να φτιάξουν αυτόματα μια καλύτερη κοινωνία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Τα ταπεινά πουλιά,
στη δόξα της γύμνιας τους,
γράφουν διαδρομές αγγέλων
και τροπισμούς φωτός».
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος τρόπος, για να αποδοθεί το κυρίαρχο νόημα του «Ηλιοτροπίου»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!