Ευανθία Ρεμπούτσικα & Ελένη Ζιώγα, Ο χορός των άστρων
(τραγούδι: Έλλη Πασπαλά / δίσκος: Ο χορός των άστρων (2007))
Κυμοθόη
II
Σε μια στροφή ουρανού
Στον ψίθυρο που χορέψαμε
Γέμισε το σώμα μύρια κλειστά βλέφαρα
Εικόνες που έγιναν άστρα
Σε κάθε γωνιά της ύπαρξής μου κι ένας χτύπος
Περπατεί ένας άγγελος
Ένας μεγάλος ίσκιος
Μέσα στα μάτια μου
Είναι κάτι φτερά που βυθίζονται
Πούθε αρχίζει ο κόσμος
Η δική μου γύμνια
Από τη συλλογή Γυμνό παράθυρο (1945) του Γιώργου Θέμελη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Αν πιστέψω το «η καλή μέρα απ’το πρωί φαίνεται», τότε σίγουρα η σημερινή Κυριακή μου θα κυλήσει όμορφα, αφού την ξεκίνησα με το άκουσμα της αγαπημένης μου Ευανθίας Ρεμπούτσικα, και την ανάγνωση της «Κυμοθόης» ΙΙ.
Τα ποιήματα του Θέμελη με καθηλώνουν και μ’ εκστασιάζουν. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τους στίχους, ταξιδεύοντας στα χρώματα, στις εικόνες, στα αισθήματα, με δυο λέξεις «στο κάλλος».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, είπες τη σωστή λέξη, Γιόλα. Είναι το κάλλος των στίχων του Θέμελη. Είναι και το ατέλειωτο φως του, θα προσθέσω εγώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, ναι, μετάληψη φωτός είναι κάτι φορές η ποίησή του. «Κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως». Με μύρια κλειστά βλέφαρα, επειδή το πολύ φως δεν τ’ αντέχουν τα μάτια -η ψυχή όμως…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, θα τα πούμε για το φως στην ψυχή αφού σε μεταγενέστερη συλλογή του Γιώργου Θέμελη υπάρχει ο ανάλογος στίχος (δηλαδή ο υπότιτλος του ιστολογίου).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις Greek Canadian Literature.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: Γιώργος Θέμελης: Κυμοθόη, II – worldtraveller70