Σταύρος Κουγιουμτζής, Όταν ανθίζουν πασχαλιές
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Όταν ανθίζουν πασχαλιές (1971))
Άρωμα πασχαλιάς
Κάποια χειμωνιάτικη νύχτα,
μια γυναίκα άναψε το τζάκι.
Προσηλωμένη στις φλόγες
κι ανακατεύοντας τα ξύλα,
θυμήθηκε
κάποια μακρινή άνοιξη,
κάποιο νυχτερινό τηλεφώνημα,
κάποια σύντομη ερωτική συνομιλία.
Και ξαφνικά
φύσηξε ένα ανοιξιάτικο αεράκι.
Κι όλος ο χώρος κατακλύστηκε
από το άρωμα μιας πασχαλιάς.
Αδημοσίευτο ποίημα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Άρωμα νοσταλγίας της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Πολύ όμορφο Γιόλα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χλόη, σ’ ευχαριστώ! Και σε συγχαίρω, άλλη μια φορά, για την «Κιβωτό» σου. Πιστεύω πως διάβασες το σχετικό σχόλιό μου…
Φιλικά, Γιόλα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένα μπουκέτο πασχαλιές – «ευχαριστώ» στη Βίκυ…
Όσο για την επιλογή της μουσικής του Σταύρου Κουγιουμτζή, και του συγκεκριμένου τραγουδιού, τι να πω… Ακούσματα που γεμίζουν την ψυχή από άφατη τρυφερότητα και βαθιά συγκίνηση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, όταν ανθίζουν πασχαλιές είναι «αλλιώς ωραία» (κλέβω τη φράση απ’ τον αγαπημένο μου Γιώργο Θέμελη). 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: Tweets that mention Άρωμα πασχαλιάς (Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου) « Ό,τι πολύ αγάπησα: ποίηση & μουσική -- Topsy.com
kai eutyxws pou h fwtia den krathse poly..
pws na ante3eis kamoia fora
toses eikones tosa arwmata..
den yparxoun pia ..
para mono san spi8es ,lampseis ..
mia mia svhnoun ..
yiati twra zoume pia allou..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η φωτιά υπάρχει μέσα μας, Μανίνα. Να παρακαλάς να κρατάει για να κάνουμε με πάθος ό,τι λαχταράμε. Οι σπίθες κι οι λάμψεις παρελθόντων ερώτων φέρνουν το επόμενο λαμπάδιασμα, ενώ στο μεσοδιάστημα είναι αυτές που συνδαυλίζουν τη δημιουργικότητά μας και τη φαντασία μας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πράγματι, η φωτιά υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μέσα μας! Είτε σαν έρωτας ζωντανός, που καλπάζει -κυρίαρχος- , είτε σαν ανάμνηση, είτε σαν προσδοκία. Φωτιά υπάρχει μέσα μας, πάντα! Για στοχασμούς, για δημιουργία, για ατελεύτητους διαλόγους με τον ίδιο μας τον εαυτό, για π ρ ο σ φ ο ρ ά!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ki omws kuriolektousa yia th fwtia..!Tis flwges apo to tzaki pou mas kanoun na anapoloume,pou 3upnoun th mnhmh….
An milisw yia th fwtia mesa mas..prepei na paradextw oti pote den mporesa oute 8elhsa na krypsw…
kapou diavasa..
«Auto pou eimai fainomai..
yia auto suxna kai kaigomai» : )
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τουλάχιστον εμείς καιγόμαστε μόνες μας και δεν φοβόμαστε τους εμπρησμούς τέτοια εποχή. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ame!..Me megalh mou xara kaigomai..de 8a mporousa na zhsw alliws…
curiosity doesn’t always kill the cat!… ; )
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άλλωστε δεν θέλουμε να ‘μαστε γάτες, βρε αδελφέ. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λαμπρός πανεπιστημιακός δάσκαλος, εξαιρετικός γνώστης της ποίησης από την αρχαιότητα έως σήμερα και σπάνια ποιήτρια η κ. Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου, πρότυπο για τη νέα γενιά, κατορθώνει με την ποιητική γραφή και ζωή της να ανατάμει την άνυδρη εποχή μας δωρίζοντας απλόχερα τα υδάτινα όνειρά της.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ από καρδιάς τον συγγράψαντα το παραπάνω σχόλιο…
Τα λόγια του, πέρα από τη βαθιά συγκίνηση που μου προξένησαν, αποτέλεσαν έναν από τους μεγαλύτερους επαίνους που μου έχει αποδοθεί, μέσα από τον εργασιακό μου χώρο…
Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση για ένα «δάσκαλο»!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δάσκαλε, δεν πρόκειτα ασφαλώς για έπαινο. Μικρή και ταπεινή διαπίστωση είναι, ιδωμένη από την άκρη του αμφιθεάτρου, που πολλές φορές μοιάζει με ερημώδη ακτή. Είναι μεγάλη τιμή και μεγαλύτερη χαρά για όλους εμάς του διαδικτυακούς περιηγητές να έχουμε ανάμεσά μας την ίδια τη φωνή και την προσηνή παρουσία της Καθηγήτριας Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου, στη γραφή της οποίας ελλιμενίζουν οι ελπίδες μιας ανώνυμης αγάπης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η προσφώνηση «Δάσκαλε» με παραπέμπει σε σένα, Κωνσταντίνε!
Ένα μόνο έχω να σου πω: πως το χιλιοειπωμένο ρήμα «ευχαριστώ», παρά το τόσο πλούσιο σε περιεχόμενο νόημά του, κάποιες φορές μοιάζει ανείπωτα φτωχό…
Έτσι, αποφεύγω να το χρησιμοποιήσω ως απάντηση του σχολίου σου…
«Ἄμεινον τὸ σιωπᾶν» και στην προκειμένη περίπτωση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις Manolis.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!