Στέφανος Κορκολής & Ρεβέκκα Ρούσση, Κάθε φορά που με κοιτάζεις
(τραγούδι: Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Να σε βλέπω να γελάς (2004))
Κάθε φορά
Κάθε φορά που ξημερώνει
νιώθω πως τίποτα δεν πήρες
μαζί σου φεύγοντας.
Κι όλη τη μέρα
κρατώ αναμμένα τα χείλη μου
καίγοντας τα λόγια σου
ένα ένα.
Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Νίκος Γρηγοριάδης, ποιήματα 1963-2005 (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007)
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης
Advertisements
Πανέμορφο ποίημα!
Και οι τρεις τελευταίοι στίχοι «κρατώ αναμμένα τα χείλη μου / καίγοντας τα λόγια σου / ένα ένα» πόση, στ’ αλήθεια, δύναμη περικλείουν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, ο αγαπημένος μου ο Νίκος Γρηγοριάδης δείχνει από την αρχή την κλάση του με μια σειρά από πανέμορφα μικρά ποιήματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τελικά, πολλά μικρά ποιήματα έχουν αντίστροφα ανάλογη με την έκτασή τους αξία!
Διαβάζοντας αυτό το ποίημα του Νίκου, θυμήθηκα κάποια «επιγράμματα» του Καλλιμάχου και του Θεοκρίτου, που δίκαια έχουν χαρακτηρισθεί ως «αριστουργήματα της ελληνιστικής περιόδου».
Πόση συγκίνηση νοιώθει στ’ αλήθεια κανείς, βλέποντας αυτή τη συνέχιση των ποιητικών «αριστουργημάτων» μέχρι τις μέρες μας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ακριβώς αυτή τη συνέχιση βλέπω συχνά και με συγκινεί αφάνταστα, όπως κι εσένα, Γιόλα μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!