Δημήτρης Παπαδημητρίου & Γιάννης Γιαβάρας, Άγγελος του νόστου
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Στης ψυχής το παρακάτω (2001))
[Ενότητα Α. Τα δύο πρόσωπα]
Είμαι
στον τόπο και στο χρόνο
δίχως τον τόπο και το χρόνο
να γνωρίζω
και μάταια στο βυθό μου αναζητώ
το πρώτο φως
τη ρίζα μου
το στίγμα
Σαν ερημίτης σε βαθιά σπηλιά
λαθρεπιβάτης σε
κλεισμένο αμπάρι
θαρρώ πως κάποιος σκάβει
στο πηγάδι
κάποιος απλώνει επάνω
τα πανιά
Από τη συλλογή Βυθός (1985) του Ορέστη Αλεξάκη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ορέστης Αλεξάκης
Με τέτοιο τραγούδι που έβαλες, πώς να προσέξω τώρα εγώ το ποίημα; Θα το αδικήσω, φοβάμαι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα σε καρφώσω στον Ορέστη, κακομοίρα μου, και πλέον μονάχα νύχτα θα περπατάς στη γειτονιά σου. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά, τα παιδιά σχόλασαν κι εγώ κάθομαι ακόμα εδώ κι ακούω και ξανακούω το τραγούδι. Να δω πότε θα το κλείσω σήμερα το σχολείο.
«Μα όσοι για τ' αύριο παιδεύονται
θέλουν τον κόσμο αδερφωμένο». ΕΓΡΑΨΕ ο άνθρωπος!
«Δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ' του!»
Μου θυμίζει ένα ποίημα της Μαρίας Λαϊνά. Θα το βρω όταν πάω σπίτι και θα σου το γράψω, γιατί αν και μικρό δεν το θυμάμαι καλά. Είναι από τη συλλογή «Ρόδινος φόβος», αν θυμάμαι καλά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε, άντε, κάνε και κάτι χρήσιμο. Όλο στο τραγούδι και στο χορό είσαι τώρα τελευταία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πωπωπωπω τι απλοχωριά! Στο στίχο, στη μελωδία, στην ψυχή μου αυτήν τη στιγμή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απλοχωριά, ε; Έρχομαι με τις χειροπέδες πάραυτα. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχω εξαερωθεί τώρα. Ούτε χειροπέδες ούτε φυλακή υπάρχει τώρα να με δέσει.
Κι ο Δημήτρης τι κάνει στο τραγούδι! Οι Δημήτρηδες, δηλαδή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να πας να δεις τώρα το φιλμάκι που σου έστειλα πριν από λίγο και αφορά άλλο, πολύ σοβαρότερο, θέμα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στο σπίτι θα το δω. Αν και αν είναι αυτό του Γαβρά, το έχω στα favourites του youtube. Δεν το άνοιξα καν αυτό το μήνυμα εδώ στο σχολείο.
Άντε να φεύγω. Περιμένει κι η Ντίνα στο σπίτι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, αυτό είναι – χωρίς λογοκρισία και περικοπές.
Άντε, δρόμο! Και να μου φιλήσεις την Ντίνα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια χαρά θυμόμουνα:
«Σε τόπο ξερό
απλώνω τον κήπο μου
έως ότου γεμίσει το στόμα μου γέλιο».
Μαρία Λαϊνά, Ρόδινος Φόβος, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 1994
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εύγε, κοπέλα μου!
Φέρε τον έλεγχό σου να σου βάλω δέκα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ χαίρομαι που περνώ τις «εξετάσεις» και μάλιστα με καλό βαθμό. 🙂
Έψαξα και βρήκα το «The Curse of Minerva» του Byron που ήταν στο φιλμάκι. Τριακόσιοι εννέα στίχοι, δεν είναι παίξε-γέλασε. Πήγα να το εκτυπώσω και προέκυψε πρόβλημα με τον εκτυπωτή – ευτυχώς μια επανεκκίνηση το έλυσε. Αυτό διαβάζω τώρα με το λεξικό από δίπλα και γι' αυτό σε …παραμέλησα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρώτον: να διαβάσεις πρώτα το επόμενο ποίημα του Ορέστη. Εκεί να δεις τι μουσική θ' ακούσεις και θα παραμιλάς πάλι!
Δεύτερον: δεν είπα για καλό βαθμό. Δέκα με άριστα το είκοσι εννοούσα. [Τώρα σου τσάκισα το νευρικό σου σύστημα, ε;]
Τρίτον: έδωσες τα χαιρετίσματά μου στην Ντίνα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρώτον: Α, έβαλες κι άλλο; Θα πάω ευθύς να το δω.
Δεύτερον: Το «εύγε» δεν κολλάει με τη βάση της βαθμολογικής σου κλίμακας – παρεκτός και με ειρωνεύεσαι.
Τρίτον: Το μεσημέρι σού τη φίλησα. Τώρα της έδειξα το μήνυμά σου, γέλασε και σου αντιγυρίζει τους χαιρετισμούς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Επειδή κάλυψες σωστά το τρίτο σκέλος, σου συγχωρώ όλα τις υπόλοιπες παραβλέψεις. :-))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!