επισκέπτες
Ακούς βαριούς βηματισμούς πάνω στο χιόνι;
Οι σύντροφοι είναι
που επιστρέφουν
από το παγωμένο μέλλον
Από τη συλλογή Η λάμψη (1983) του Ορέστη Αλεξάκη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ορέστης Αλεξάκης
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια… [Νίκος Χουλιαράς]
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Πόσο χαίρομαι που οι αναρτήσεις σου Βίκυ επιβεβαιώνουν την πρώτη μου εντύπωση για τον καταξιωμένο αυτό ποιητή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, κι εγώ το χαίρομαι και η αλήθεια είναι πως κρυφογελούσα όταν έκανες το πρώτο σχόλιο γιατί ήξερα αρκετά καλά την ποίηση του Ορέστη.
Πάντως, να επισημάνουμε ότι εδώ έχουμε μια έξοχη ιδέα του Αλεξάκη και ως προς τη σύλληψη και ως προς τη διατύπωση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όντως έξοχη ιδέα σε άρτια μορφή.Μα αυτό είναι η ποίηση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό είναι η ποίηση υψηλού επιπέδου, συμπληρώνω εγώ. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό ακριβώς εννοούσα Βίκυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ξέρω, αλλά ώρες-ώρες κάνω το δικηγόρο του διαόλου για να βοηθάμε τους υπόλοιπους αναγνώστες ή τους αρχάριους στην ποίηση.
Δεν πιστεύω να μου θύμωσες;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ούτε λόγος.Πολύ καλά κάνεις Βίκυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ξέρω ότι δεν μου χαλάς χατίρι εσύ. 🙂
Και το επόμενο ποίημα μου άρεσε. Βρίσκω τον τελευταίο στίχο σπαρακτικό και μάλιστα για κάτι που τόσο συχνά νιώθουμε όλοι μας, ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχεις δίκαιο Βίκυ είναι κάτι που νιώθουμε πολύ συχνά.Έτσι είναι ο άνθρωπος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα, ναι. Ανεξάρτητα από τις τελικές μας αντιδράσεις, όποιος πει ότι δεν φοβάται ποτέ είναι μέγας ψεύτης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις agelikifotinou.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!