Σωκράτης Μάλαμας & Γιάννης Τσατσόπουλος, Να βάλω τα μεταξωτά
(τραγούδι: Μελίνα Κανά / δίσκος: Της μέρας και της νύχτας (1992))
Ξένη επέμβαση
Όλες οι λέξεις έχουν ένα φαρμάκι πικρό
Αντίδοτο στην παρενέργεια της αγάπης που σκοτώνει
Όταν ανοίγεις το κουτί με τα χαπάκια
Χαπ χαπ πάνω στο τραπέζι χορεύουν αστεία
Κόκκινα διαολάκια κουρδίζουν το γραμμόφωνο
«Είναι μεσάνυχτα κι όλη η φύσις ησυχάζει» λέει το χαζό
Ο τροχός γυρίζει κι ακονίζει μαχαίρια και ψαλίδια
Στα χειρουργεία μια λάμπα θυέλλης οδηγεί τους σαμαρείτες
Όταν άνοιξες τα μάτια σου είχαν γεράσει οι λέξεις
Κι ώσπου να πεις νερό πιτσίλισε το ρο την μπλούζα του γιατρού
Γλίτωσες πάλι γλίτωσες από μια δόση θανάτου
Εδώ δεν ξέρουμε τι ποιείται τι συντελείται
Ποιες επεμβάσεις χρειάζεσαι ποια μέσα
Για να γυρίσεις στο σπίτι σου σώος και αβλαβής
Ιδού λοιπόν το νερό ιδού τα χαπάκια
Σαν τα λόγια είναι τα φάρμακα σώζουν ζωές
Και της ζωής τα όνειρα σκοτώνουν
Από τη συλλογή Σαλκίμ (2001) της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική) 
Τώρα γιατί αυτό μου τράβηξε μια χειρουργική μαχαιριά στην ψυχή…
Βίκυ, κάτσε καλά κι είναι και φθινόπωρο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά κάθομαι. Αλλά έτσι πάνε οι δύο πιο πρόσφατες συλλογές τής Μαρίας. Και πού να δεις τα γραπτά τού επόμενου ποιητή (της ίδιας γενιάς) που θα παρουσιάσω σε 10-15 μέρες. Δεν τον αποκαλύπτω, όμως. Έκπληξη!
Και σ' αυτό το ποίημα μου άρεσε ο επίλογος, ξέρεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μήπως μαντεύεις ποιο μέρος του ποιήματος άρεσε σ' εμένα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υποθέτω στην πρώτη στροφή και γύρω από το στίχο με το γραμμόφωνο. Το πέτυχα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με απογοήτευσες βαθύτατα. Δεν το πέτυχες, όχι. Παρ' όλο που δεν είναι άσχημο αυτό το κομμάτι. Σου δίνω άλλη μια ευκαιρία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντως σ ευχαριστώ Βίκυ που με έφερες σ επαφή με τέτοια ποίηση.Αστείρετο ταλέντο και λεπτότατη ευαισθησία.Σπάνιον είδος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν με πέτυχες σε καλή στιγμή και δεν θα κάνω χρήση της ευκαιρίας που μου δίνεις. Αύριο είναι με περιμένει μια πολύ δύσκολη και κυρίως σκληρή μέρα και το μυαλό μου είναι εκεί.
Άλλωστε δυο στροφές έχει όλες κι όλες το ποίημα. Αφού δεν ήταν στην πρώτη το σημείο που σου άρεσε, θα είναι στη δεύτερη. Εκτός αν κάνεις μαμουνιά και βρήκες σημείο που σ' αρέσει σ' άλλο ποίημα, σ' άλλη συλλογή ή σ' άλλον ποιητή. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιάννη μου, σπάνιο είδος από μια πραγματικά σπάνια γυναίκα.
Δεν είμαι τίποτ' άλλο παρά μια γέφυρα με τους συντοπίτες σου ποιητές για ένα σεβαστό διάστημα της ζωής σου. Άλλωστε παραμένουν πνευματικοί σου συντοπίτες, έτσι δεν είναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι δυο τελευταίοι στίχοι Βίκυ μου άρεσαν πάρα πολύ.Επίσης προηγουμένως το ποίημα για τους νεκρούς.Αυτό που θαυμάζω στην ποιήτρια είναι η ενασχόληση της με θέματα που αγγίζουν τις πιο λεπτές χορδές τους επαρκούς αναγνώστη.¨Εχει πλούσια βιώματα είναι βαθύτατα ανθρώπινη και ασχολείται με την ουσία.Δεν είναι λίγο πράγμα να είσαι καλή ποιήτρια.Γενικά το αφιέρωμα με βοήθησε να ολοκληρώσω όσο γίνεται την την εικόνα που σχημάτισα για πο
ίηση που δεν γνώριζα.Δεν ενθουσιάζομαι εύκολα αλλά όταν μου συμβεί το εκφράζω.Καλό σου βράδυ.Είσαι μύστης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι εμένα αυτοί οι δυο στίχοι μού άρεσαν πολύ, Γιάννη.
Μύστες είστε εσείς οι ποιητές. Δεν κάνω δα τίποτα σπουδαίο. Γραμμένα κι έτοιμα τα βρίσκω όλα αυτά τα πετράδια (μασημένη τροφή στο πιάτο μου). Αποκεί και πέρα είναι τιμή, υποχρέωση και χαρά μου να τα δείχνω ή να τα θυμίζω στους φίλους της ποίησης.
Καλό βράδυ στη Λεμεσό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πες τα, καλέ μου Γιάννη! Οι δυο τελευταίοι στίχοι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι Βίκυ ειναι σίγουρα πνευματικοί μου συντοπίτες.Την Θεσσαλονίκη την αγάπησα βαθιά.Στο έχω ξαναπεί .Είναι η πνευματική μου πατρίδα.Με διαμόρφωσε με συγκίνησε με ολοκλήρωσε.Ειναι πλανευτρα πόλη ερωτική ανθρώπινη που σε σημαδεύει ανεξίτηλα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ ομορφοι στίχοι και ακομη ωραιότερο το κομματι που διαλεξες να ακουγεται
Καλησπέρα Βίκη μου 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα, δεν μου λες; Παίζεις με τα νεύρα μου, νεροπαιδάκι; Δεν είπα νωρίτερα ότι μου άρεσε και σ' αυτό το ποίημα ο επίλογος; Τι άλλο να εννοούσα εκτός από το τελευταίο δίστιχο η έρμη; Γιατί δεν συμφώνησες απ' την αρχή; Μάλλον για να με παιδέψεις, ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εμένα μ' έκανε να σκεφτώ πόσο μοιάζουμε τελικά οι άνθρωποι στα βιώματα. Μόνο που δεν έχουμε όλοι τρόπο να τα εκφράσουμε αυτά τα ίδια ή το αποτύπωμά τους πάνω μας. Κι αναρωτήθηκα πόσο ίδια πράγματα μ' εμένα μπορεί να είχε στο μυαλό της η ποιήτρια εκείνη τη στιγμή. Αν και δε νομίζω να είναι αποκύημα μιας στιγμής αυτό το ποίημα ούτε και κανένα άλλο της. Δε βλέπουμε εδώ ποίηση αδούλευτη, λέξεις γραμμένες υπό το κράτος της έμπνευσης. Βλέπουμε την έμπνευση βασανισμένη και σμιλεμένη με προσοχή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι για να σε παιδέψω. Ελένη με λένε εμένα, μη με μπερδεύεις με τη Βίκυ. Νόμιζα πως θα είχες καταλάβει αμέσως πως κι εμένα οι ίδιοι στίχοι μου άρεσαν κι απλώς θέλησα (άτεχνα μάλλον) να το επιβεβαιώσω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξέρω πώς νιώθεις για τη Θεσσαλονίκη, Γιάννη, αλλά δεν θα χάνω ποτέ την ευκαιρία να το υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας. Είναι πολύ όμορφο το δέσιμο ενός κύπριου ποιητή με την πρωτεύουσα του βορρά.
Μαράκι, αγαπώ πολύ τη φωνή τής Μελίνας. Ας μου επιτραπεί να τη λέω με το μικρό της όνομα, γιατί τη γνώρισα πριν από πολλά χρόνια, όταν μόλις είχε ανοίξει τα φτερά της στο Πλατό, μια από τις καλύτερες μπουά της χώρας μας. Ήταν φοιτήτρια στη φιλοσοφική τότε η Μελίνα και μου είχε κάνει άριστη εντύπωση η άρθρωσή της και η εκφορά του λόγου, δηλαδή των στίχων – η κοπέλα διάβαζε τις λέξεις βαδίζοντας δίπλα στη μουσική. Έκλεινε τα μάτια και τραγουδούσε τις λέξεις. Και συνεχίζει να κάνει το ίδιο με ακόμα καλύτερη τεχνική τώρα πια.
Αλλά το κεφάλαιο «Μελίνα Κανά» θα το ανοίξουμε άλλη μέρα με τη δημοσίευση κάποιου από τα πολλά αγαπημένα μου τραγούδια που έχει πει. Απλώς θα αναφέρω τώρα ότι λατρεύω τα τραγούδια του δίσκου «Γενναίοι έρωτες» (1997) με μουσική του Στάμου Σέμση και ερμηνευτές τη Μελίνα και τον Ανδρέα Καρακότα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μικρή Ελένη, επειδή το παίζεις μαθήτρια (όπως λέει κι η Μαριάννα), δεν θες πολύ. Αρχίζεις και μου μοιάζεις. Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, άλλωστε… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όποιος βρει ποιος θα είναι ο επόμενος ποιητής -πάλι της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς- που θ' αρχίσω να παρουσιάζω το έργο του σε λίγες μέρες κερδίζει μια συλλογή του. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά τώρα. Επειδή τους έχεις ταξινομημένους στο μυαλό σου εσύ σε γενιές, τους έχουμε κι εμείς; Κι αν είναι κάποιος που εγώ δεν ξέρω πως είναι Θεσσαλονικιός στην καταγωγή;
Τέλος πάντων! Σίγουρα ενδιαφέρων θα είναι. Θα ήθελα πάντως να είναι ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου (εκτός κι αν δεν είναι Θεσσαλονικιός και κάνω λάθος για την καταγωγή του).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λενιώ, μου ξέφυγε νωρίτερα το σχόλιό σου για την ποίηση της Μαρίας. Πολύ σωστά το είπες: «Βλέπουμε την έμπνευση βασανισμένη και σμιλεμένη με προσοχή.»
Πριν δυο χρόνια περίπου, ήμουν σε μια τιμητική βραδιά για τη Μαρία, θαρρώ στα γραφεία της Δημοτικής Κίνησης του Τάσου Κουράκη. Τιμούσαν την ποιήτρια για την επόμενη συλλογή απ' αυτήν που διαβάζουμε τώρα, αυτή που έχει τίτλο «Σεντόνια της αγρύπνιας».
Στο φινάλε της βραδιάς, ξέρεις τι είπε η Μαρία, Λενάκι; «Σκέφτομαι να μην ξαναγράψω. Φτάνει πια. Ουφ… μια ζωή αγωνία και τυράννια για κάθε αράδα. Θέλω πια να ησυχάσω κι εγώ από δω και πέρα.» Δεν τα μεταφέρω επί λέξει γιατί δεν μπορώ να τα θυμηθώ επακριβώς όσα είπε, αλλά σας δίνω στο περίπου να καταλάβετε πώς νιώθει.
Γιάννη, καταλαβαίνεις τώρα γιατί σου είπα την τελευταία φορά που μιλήσαμε ότι σε νιώθω και ότι από σένα εξαρτάται αν θα ξαναγράψεις και τι.
Θεώρησα συγκλονιστική αυτή τη δημόσια εξομολόγηση της Μαρίας και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Φυσικά, όλοι μας εκφράσαμε τότε φωναχτά τις αντιρρήσεις μας, αλλά η Μαρία είχε δίκιο. Τυραννίστηκε τόσα χρόνια. Είναι ακριβώς αυτό που εντόπισε τόσο εύστοχα η Ελένη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όποιος έχει έστω και μια φορά πιάσει μολύβι στο χέρι του για να δώσει κάποια σκέψη ή βίωμά του με ποιητικό τρόπο (δεν τολμώ να πω «να γράψει ένα ποίημα») είναι πολύ καλά σε θέση να καταλάβει αυτά της τα λόγια. Εμ,γιατί μείναμε μερικοί μερικοί απλώς φανατικοί αναγνώστες; 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια χαρά κάναμε και μείναμε εκεί που μείναμε. Αφού μας ζαλίζει, τι το θέλουμε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Νερένια: Ο Ασλάνογλου ασφαλώς είναι Θεσσαλονικιός. Στη Β' μεταπολεμική γενιά ανήκουν όσοι λογοτέχνες γεννήθηκαν από το 1928 ως το 1940.
Αν πας στο ευρετήριο στο Translatum, θα δεις ότι έχω κάνει χωριστή κατάταξη κατά γενεές.
Αλλά πότε είπα ότι ο επόμενος ποιητής που θα παρουσιάσω εδώ είναι Θεσσαλονικιός;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χρειαζόταν να το πεις, όταν το μπλογκ φέρει τον τίτλο «Ποίηση, ποιητές, ποιήματα, Θεσσαλονίκη»; Εκτός αν υποδηλώνει τα ξεχωριστά πράγματα με τα οποία θα καταπιανόσουν κι όχι όλα αυτά μαζί σ' ένα ενιαίο σύνολο. Αλλά εγώ αλλιώς το κατάλαβα.
Και θέλεις τώρα να μαντέψουμε από ένα πλήθος ποιητών να μαντέψουμε ποιον έβαλες τώρα στο μάτι; Πρέπει να επιστρατεύσω τις τηλεπαθητικές μου ικανότητες, αλλά και πάλι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μη μου πεις πως ο επόμενος είναι Κερκυραίος! 🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χμμ… λογικό αυτό που λες αλλά αφενός περιλαμβάνω και ποιητές που έζησαν για κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα στη Θεσσαλονίκη και το διάστημα αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο έργο τους, αφετέρου δημοσιεύω και ποιήματα μη Θεσσαλονικιών ποιητών διαφόρων γενεών για να υπάρχει δυνατότητα σύγκρισης της θεματολογίας και της γραφής τους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν και νερόπαιδο, είσαι και γατόνι!
Το υπαινίχθηκα χτες όταν έλεγα για τα θέματα που πραγματεύεται η Μαρία στις δύο τελευταίες συλλογές της. Υπάρχουν αδιόρατα κοινά σημεία με τον εν λόγω ποιητή. Ας μην πούμε, όμως, ακόμα τ' όνομά του, ναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις Greek Canadian Literature.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!